درآمد
الان داشتم یادداشت های مجلس اول را برای انتشار آماده می کردم که برخورد کردم با فصلی که به نظر رسید انتشار آن در اینجا مفید باشد و شاید حافظه تاریخی ما را فعال کند.
در یادداشت مورخ 29 آذر 1360 به راهپیمایی عظیمی اشاره شده که پس از سخنان آیت الله خمینی و اعلام راهپیمایی آیت الله منتظری در مخالفت با طرح پیشنهادی فهد ولیعهد وقت عربستان سعودی برای حل مناقشه اعراب و به طور خاص فلسطینی ها با اسرائیل در سال 1981 (احتمالا در تهران) برگزار شده است.
اکنون جای بحث و مناقشه حول این طرح و نیز دلایل مخالفت با آن از سوی خمینی و منتظری و شماری از اعراب و فلسطینی ها (و از جمله نگارنده در آن زمان) نیست؛ بلکه هدف از بازنشر این طرح هشت ماده ای در شرایط کنونی آن است که بگویم: اعراب دوراندیش و مصلحت اندیش در خاورمیانه در مقاطع مختلف آمادگی خود را برای مصالحه با اسرائیل اعلام کرده اند ولی این حاکمان اسرائیلی بودند که همراه با افراطیون آرمان گرای عرب و مسلمان ذیل عنوان وفاداری به «آرمان فلسطین» از آن تن زده و آن پیشنهادها را ناکام گذاشتند.
صد البته در این میان بیشترین مسئولیت متوجه مقامات عمدتا انحصارطلب و راستگرا و نژادپرست اسرائیلی است که هرگز حاضر نشدند حداقل خواسته های اعراب و فلسطینی ها را اجابت کنند. از این رو در فضای خونین کنونی، فضایی که فلسطینی های غزه به طور بی سابقه و با قساوت مختص صهیونیست های اسرائیلی قتل عام می شوند، کسانی که برای اسرائیلی ها هورا می کشند و غالبا یک طرفه حماس را محکوم می کنند، لطفا پاسخ دهند که در این میان مقصر کیست؟ و حداقل بگویند چرا این طرح و مانند آن را (طرحی که بعدتر به شکلی در قرارداد اسلو و در قطعنامه 242 سازمان ملل و دیگر قطعنامه های آن سازمان بین المللی) به وسیله اسرائیلی ها پذیرفته نشده است؟ سهم افراطیون آرمان خواه و شاید متوهم از این سو قبول، اما چرا مقامات اسرائیلی از آن زمان تا کنون کمترین تمایلی برای احیای حقوق حداقلی صاحبان اصلی سرزمین فلسطین نشان نمی دهند؟ اگر بهانه به رسمیت شناختن موجودیت اسرائیل است، در این طرح و مشابه آن بارها و بارها از سوی عموم اعراب و فلسطینیان به قبول آن تصریح شده است؟ دیگر دلایل فلسطینی کشی مستمر بی رحمانه برای چیست؟
اما اجازه دهید متن پیشنهاد هشت ماده ای ولیعهد وقت عربستان (ولیعهد ملک خالد پادشاه عربستان) را عینا و بدون هیچ شرحی در اینجا بیاورم:
- عقب نشینی اسرائیل از کلیه اراضی اشغال شده در سال 1967 و از جمله بخش شرقی قدس.
- از میان برداشتن آبادی ها ی یهودی نشین که از سال 1967 به بعد در اراضی اشغالی اعراب ایجاد شده است.
- تضمین آزادی مراسم و مناسک مذهبی همه ادیان در اماکن مقدسه.
- تأکید روی حق ملت فلسطین و جبران زیان مالی آن دسته از فلسطینی ها که مایل به باز گشت نیستند.
- ساحل غربی رود اردن و نوار غزه پس از خارج شدن از اشغال اسرائیل برای یک دوره انتقالی به مدت چند ماه تحت کنترل سازمان ملل قرار گیرد.
- تأسیس دولت فلسطینی در ساحل غربی نوار غزه که پایتخت آن قدس شرقی خواهد بود.
- شناسایی حق حاکمیت همه کشورهای منطقه در صلح و همزیستی مسالمت آمیز.
- تضمین اجرای مواد فوق از سوی سازمان ملل متحد یا برخی از کشورهای عضو در این سازمان .
تاریخ 7 اوت 1981-16 مرداد 1360