مناقشه اعراب و فلسطین با یهودیان صهیونیست و فرزند مشروع آن اسرائیل به اواسط جنگ جهانی اول و به طور خاص سال 1917 بر می گردد. زمانی که سرزمین فلسطین به عنوان پاره ای از قلمرو حکومت عثمانی به وسیله دولت بریتانیا اشغال شد و از آن پس تا سال 1948 تحت قیمومیت آن دولت قرار گرفت.
یهودی های مهاجر عمدتا اروپایی با برنامه ریزی دقیق و حساب شده به قصد تشکیل دولت یهود در فلسطین حضور یافته و از همان آغاز برای تحقق آن می کوشیدند. البته فلسطینی های بومی اعم از مسلمان و مسیحی و یهودی در حد توان خود با آن توطئه سازمان یافته مبارزه و مقابله می کردند. پس از آن که در سال 1947 سازمان ملل وفق قطعنامه ای فلسطین را دو پاره کرد و نیمی را به صهیونیست ها داد و نیم دیگر را به اعراب مسلمان بومی و مخالف با اشغال سرزمین آبا و اجدادی و اعراب عمدتا مسلمان آن را قبول نکردند، مجادله بالا گرفت و منتهی به جنگ اول اعراب و اسرایی در سال 1948 شد.
از آن پس منطقه هرگز روی آرامش به خود ندید. حداقل چهار جنگ بزرگ در قرن بیستم رخ داد. در نهایت اعراب و از جمله فلسطینیان از پس گرفتن سرزمین غصب شده خود ناامید شده و راه صلح و سازش را با حداقل تأمین عدالت و زمین در پیش گرفتند. محصول این روند قرارداد اسلو شد که وفق آن قرار شد که دولت فلسطینی نیز در سرزمین اشغال شده پس از سال 1967 تشکیل شود. اما اسرائیل از آن زمان آشکارا این قرارداد و ده ها قطعنامه سازمان ملل را نقض کرده و نه تنها هیچ یک از مواد و مفاد آن را عملی نکرده بلکه حتی با سیاست شهرک سازی در سرزمین اشغالی عملا امکان تشکیل دولت مستقل و طرح دو دولتی را غیرممکن کرده و حداقل بسیار دشوار کرده است.
مردمان فلسطین در این مدت از تمام راه های قانونی و قواعد بین المللی برای تحقق بخش از آرمان رون رون ای خود کوشیدند ولی اسرائیل همه را نقض کرد و با حمایت های بی دریغ آمریکا و قدرت های اروپایی اش اعتنایی به این تلاش ها نکرده و همچنان با سیاست دیرین زمین خواری و حاکمیت نظام آپارتاید می کوشد تمامی اعراب فلسطین را بیرون براند. در این سال ها چند انتفاضه فلسطینی تدارک دیده شده ولی تا کنون به جایی نرسیده است. آخرین آن اقدام به حمله برق آسا و غیر منتظره به زمین های اشغال شده خود که فعلا در قلمرو اسرائیل قرار گرفته کرده و البته مرتکب برخی اعمال زشت و نادرست هم شدند که بهانه ای تازه به صهیونیست های غاصب داده اند.
تا این لحظه غزه تحت شدیدترین حملات هوایی و نظامی است و کشتار عظیمی از مردم غیر نظامی می شود. این همه در برابر چشمان سرد جهانیان انجام می شد.
تا چه زاید سحر!