در جایی دیدم که از قول نتانیاهونو آمده بود: «هیتلر خودش نمی خواست یهودیارو بکشه، یه مسلمون به اسم حاج امین الحسینی متقاعدش کرد تا این کارو انجام بده».
به راستی فریبکاری و جعل و دغلکاری موجودی به نام نتانیاهو و همفکرانش در اسرائیل و حتی در جهان پایانی ندارد. هر روز و هر لحظه به منظور توجیه مظالم هفتاد ساله یهودیان افراطی و ستیزه جو و جزم اندیش یهودی در کشوری به نام اسرائیل و در مقابل توجیهات ناموجه و فریبکارانه ی اشغال سرزمین فلسطین دروغ تازه و جعلی جدید ابداع می شود. یکی از دروغ های رایج و در عین حال شاخدار آن است که اینان می کوشند این گونه القاء کنند که هر مخالف و حتی هر منتقدی از سیاست های اشغالگرانه ی اسرائیل تحت رهبری جناح راست حاکم به طور خاص موجودی به نام نتانیاهو لزوما به معنای یهودستیزی و یا حتی به معنای تکرار سیاست های نابخردانه مقامات جمهوری اسلامی (از جمله شعار محو اسرائیل) است. چنان که شخصا تجربه کرده ام و دیده ام که افرادی به هر دلیل از نقدهای من از جناح افراطی و سرکوبگر حاکم و به طور کلی از سنت اشغالگری اسرائیل در این چند دهه، به بهانه ی هماهنگی برخی انتقادهای من با حاکمان جمهوری اسلامی، برای تخطئه حرف های من استفاده کرده اند. یا اخیرا شخصی در تلویزیون بی بی سی هر نوع انتقاد به اسرائیل را لزوما به معنای تکرار «گفتمان انقلاب 57» معرفی کرده است؛ اتهامی که در بهترین حالت دروغ و فریبی بیش نیست.
گویا از نظر اینان مخالفت با مظالم و تجاوزهای اسرائیل حتی انتقاد از نقض مکرر در مکرر اسرائیل از قطعنامه های سازمان ملل و یا تخلف از قرارداد اسلو، لزوما به معنای همراهی و همدلی با سیاست های مقامات جمهوری اسلامی است. این در حالی است که می دانیم مخالفت با سیاست های ظالمانه اسرائیل از آغاز تا کنون نه با جمهوری اسلامی آغاز شده و نه در گرو اندیشه ها و سیاست های عمدتا افراطی جمهوری اسلامی است. گواه آن انتقادهای گاه رادیکال شماری از حقوق بشری ها و روشنفکران آزاده جهان از جمله یهودیان در درون خود اسرائیل است که همچنان ادامه دارد.
اما سخن اخیر نخست وزیر منفور اسرائیل (حتی در داخل اسرائیل) دعوی بی شرمانه ای بیش نیست. نمی خواهم پرونده غمناک دیرین صهیونیست های وابسته و ابزار در دست های آلوده بریتانیای کبیر و برخی دیگر از غربیان در جریان جنگ دوم جهانی بشوم و گزارش کنم که چه بود و چه گذشت؛ اما این دعوی در واقع تکرار دروغ شصت ساله صهیونیست ها در باره حاج امین الحسینی است که البته از زبان نتانیاهو در شکل دغلکارانه تر اظهار می شود.
امین الحسینی مفتی اعظم فلسطین در دوران اشغال آن سرزمین بوده و پس از اشغال صهیونیست ها همراه دیگران آواره شد. او سالیانی تلاش کرد به هر نحو که شده با اشغالگران بیگانه و غالبا گسیل شده از چهارگوشه جهان به سرزمین فلسطین مقابله و مبارزه کند و وطن خود و دیگر بومیان سرزمین فلسطین (اعم از مسلمان و مسیحی و یهودی) را برهاند. او سفرهای زیادی به شرق و غرب جهان کرد تا اولا مردمان جهان و از جمله سران کشورها را از رخدادهای ظالمانه حاکم بر زادگاهش آگاه کند و ثانیا در حد توان از آنان یاری بخواهد.
در آن دوران نازی ها و رهبرشان هیتلر بر آلمان حاکم بوده است. وی در سفر به اروپا در برلین دیداری با هیتلر داشت. وی از رهبر آلمان کمک خواست. در یک نگاه تاریخی، روشن است که اولا نازیسم و به طور خاص شخص هیتلر به گونه ای که امروز فهم و تفسیر می شوند، نبوده اند. ثانیا، برای رهبر فلسطینی ها در آن اوان مهم مقابله با اشغال نظامی و تجاوزکارانه ی وطنش مهم و در اولویت بوده است. برای شخصی چون امین الحسینی نجات فلسطین غصب شده و صدها هزار آواره در چهارگوشه جهان مهم بوده و نه جدال های درونی اروپا و یا حتی موضوع نجات جهان و مغرب زمین و یا آلمان. با احتمال زباد امین الحسینی مانند بسیاری دیگر در آن زمان ماهیت نازیسم را به روشنی درک نمی کرده است.
با این همه مرادم در اینجا دفاع همه جانبه از سیاست های رهبر وقت فلسطین نبوده و نیست، شاید وی خوش بینی زیادی داشت و یا احتمالا اصولا سیاست های اروپایی را نمی شناخت ولی به هرحال از همان قاعده ی ظاهرا عقلایی استفاده کرده است که: دشمنِ دشمن من، دوست من است. در واقع او هم همان کاری کرد که سالهاست اسرائیلی به ویژه دولت های دست راستی نتانیاهو می کند. عالم و آدم می دانند که او از سیاست های افراطی و دشمنی جاهلانه جمهوری اسلامی با برخی از کشورهای عربی منطقه نهایت سوء استفاده را می کند و تلاش می کند در سایه سیاست های غلط جمهوری اسلامی به فلسطینی کشی خود ادامه دهد و در نهایت روابطش را با دولت های عربی عادی سازی کند. چگونه است که نتانیاهو حق دارد از این سیاست (البته نه همیشه درست) استفاده کند و مفتی فلسطین حق ندارد؟ از طرف دیگر هیتلر نیز هوشمندانه با پذیرش شخصیتی چون امین الحسینی بر آن بود تا از دشمن دشمنش، یک دوست بسازد. در واقع یک معامله مرضی الطرفین.
از همه مهم تر امین الحسینی یک مسلمان و ملتزم به آموزه های قرانی و فقهی بوده؛ چگونه او می توانسته با کشتار یهودیان و تدارک کوره های آدم سوزی یهودیان بی گناه و عادی موافق بوده و یا بدان توصیه کرده باشد؟ مگر این که قبول کنیم دروغ هرچه بزرگ تر، پذیرفتنی تر!
منتشر شده در زینون