شنبه 11 مهر 88 / 3 اکتبر 2009
1
این روزها بار دیگر ماجرای بی پایان هسته ای ایران داستانی است که بر سر هر کوچه و بازاری است. روز پنجشنبه بار دیگر گروه پنج بعلاوه یک در یک سو و ایران در سوی دیگر در ژنو به مذاکره نشستند. البته نمایندة دولت آمریکا نیز حضور داشت. ظاهرا دو طرف از نتیجه مذاکرات راضی اند. ایران پذیرفته است که رئیس آژانس از تمام تأسیسات اتمی ایران از جمله سایت تازه اعلام شده قم بازدید کند و مهمتر این که اورانیوم غنی شده در مقیاس بیش از بیست درصد برای مصارف پزشکی و امثال آن در جایی در خارج از کشور (گفته شده در روسیه) تهیه شود. تمام مفسران دنیا با خوش بینی چنین پداشته اند که موضع ایران ضعیف بوده و تعبیر عقب نشینی را به کار برده اند. ظاهرا نیز چنین است. به ویژه این که در حاشیه این اجلاس هیئت ایرانی به سرپرستی سعید جلیلی دبیر شورای امنیت ملی به طور رسمی و اعلام شده با هیئت نماینده آمریکا دیدار کرده و در بارة مسائل فیمابین گفتگو کرده اند. در کنار آن وزیر خارجه ایران به صورت رسمی و اعلام شده به آمریکا سفر کرده و البته تا کنون روشن نشده است که هدف چیست و با چه مقاماتی و در چه سطحی دیدار صورت گرفته است.
به هرحال چنین می نماید که ایران می خواهد با اروپا و به ویژه آمریکا به تفاهم برسد و خدا کند که چنین باشد اما به نظر می رسد که این بیشتر ترفندی است برای وقت کشی و نیز رهایی از وضعیت دشواری که در داخل گرفتار آن است.
2
حدود 17 نفر از اعضای تحکیم وحدت دانشگاه های تهران را بازداشت کرده اند. به نظر می رسد که این خشونت ها بر ضد دانشجویان در ارتباط با اعتراضات دانشجویی اخیر است. اما تحکیم با انتشار بیانیه تندی نسبت به این اقدام به درستی هشدار داده است که این کارها انداختن آتش در انبار باروت است و اعتراضات و نا آرامی ها را بیشتر می کند.
3
آقای عبدالفتاح سلطانی، وکیل دادگستری، برای شرکت در مراسم گرفتن جایزه اش در آلمان عازم خارج از کشور بود که در فرودگاه تهران منوع الخروج شد و پاسپورتش ضبط گردید. وی برنده جایزه حقوق بشری در آلمان شده است. البته چند روز پیش نیز خانم شادی صدر به همراه دو دختر عبدالرحمان برومند جایزه دیگری (لخ والسا) را به خود اختصاص داده بودند و خانم صدر البته اجازه یافت به خارج از کشور سفر کند. نیز اخیرا کمپین یک میلیون امضا برنده جایزه دیگری در آلمان شد. فعلا بازار جایزه برای فعالان ایرانی داغ است.
4
دیروز بازی بین پرسپولیس و استقلال در ورزشگاه آزادی تهران برگزار شد. طبق پیش بینی تماشاگران در استادیوم و به ویژه پس از پایان بازی به سردادن شعار این روزها: تا احمدی نژاده / هر روز همین بساطه، مرگ بر دیکتاتور، ورزش سیاسی / نمی خوایم، نمی خوایم؛ یا حسین / میرحسین و . . . پرداختند. ظاهرا این تظاهرات و شعارها خواب خوش را از چشم احمدی نژاد و هم پیمانانش ربوده است.
5
امروز فهمیدم که پدرم روز پنجشنبه درگذشته است که البته مصلحت اندیشی کرده به من نگفته بودند. خدا رحمتش کند. از رنج بیماری و درد ناشی از انواع بیماری و اخیرا زمین گیر شدن نجات پیدا کرد. مرگ او در 93 سالگی و در پی یک دوره بیماری و زمین گیر شدن ناراحتی ندارد اما چه قدر دوست داشتم که در این دم آخر و حداقل پس از مرگ در کنارشان بودم. ولی به هر تقدیر قسمت این بود.
یادداشت های روزانه – قسمت یکصدو پنجاه و پنجم
سه شنبه 24 بهمن 1402