سه شنبه 25 اسفند 88 / 16 مارس 2010
1
وزارت خارجه آمریکا گزارش سالانه خود در مورد وضعیت حقوق بشر در جهان را منتشر کرده و در آن از نقض سازمان یافته و مستمر حوق بشر در جمهوری اسلامی یاد شده و گفته شده است که در سال 2009 نقض حقوق بشر در این به مراتب از گذشته بدتر شده است. البته به مستندات بسیاری از جمله به تحولات پس از انتخابات اخیر ایران و سرکوبی مردم معترض و توقیف مطبوعات و زندانی شدن معترضان و فعالان سیاسی و مطبوعاتی و زنان اشاره شده است.
2
«ستاد نوروزی جنبش سبز امید» اعلام موجودیت کرده و نخستین اطلاعیه خود را منتشر کرده است. در این بیانیه ضمن تحلیلی از شرایط موجود توصیه هایی نیز به حامیان جنبش شده است. از جمله: خودداری از هر عملی در چهارشنبه سوری که موجب سوء استفاده حاکمیت قرار گیرد، دیدار از خانواده های شهدای جنگ و جانبازان، عیدی دادن یک نهج البلاغه به عنوان هویت دینی و دیوان حافظ نشانه هویت ملی و نیز مجموعه بیانیه های رهبران جنبش سبز به نشانه هویت سبزمان، خودداری از میوه های وارداتی به علامت مخالفت با ساسیت های غلط دولت و حمایت از کشاورزان و باغداران داخلی.
3
موسوی سال آینده را «سال صبر و استقامت» نامیده است. این سخن از یک سو از عزم ایشان و دیگر رهبران از ادامه اعتراضات خبر می دهد و از سوی دیگر نشان می دهد در نامگذاری سالانه معترضان از رهبر نظام جمهوری اسلامی پیشی گرفته اند.
4
در ماه ها و هفته های اخیر در اطراف زندان اوین شب و روز مردم با محوریت خانواده های زندانیان اجتماع می کنند. این اجتماعات از نظر کمّی و کیفی چندان مستمر و اثرگذار شده است که در واقع خود به اقدامی روشنگر و مؤثر و افشاگر تبدیل شده و به یک معنا جنبشی سبز در درون جنبش خیابانی است و به سادگی هم سرکوب شدنی نیست.
5
دستغیب شیرازی گفته است که محارب کسانی اند که مردم را سرکوب می کنند و می ترسانند و مردم حق دارند از خودشان دفاع کنند. چندی پیش مجمع محققین حوزه علمیه نیز سخنانی مشابه گفته بود. در مجموع این نوع اعلام دیدگاه ها در کند شدن تیغ سرکوب و ذبح شرعی معترضان و مخالفان مفید و مؤثر است.
4
اخیرا در جایی خواندم که سعید امامی در اعترافات پس از دستگیری خود گفته است که سید احمد خمینی را او به فرمان مقامات بالا از طریق مسموم کردن از راه جابجایی دارو اش کشته است. او گفته است که دیده و شنیده می شد که احمدآقا سخنانی می گوید که از آن ها بوی مخالفت با رهبری استشمام می شد. دستور داده شد که او را زیر نظر بگیریم و ما هم از طریق شنودها و کنترل های دیگر متوجه شدیم که او به این نقش ادامه می دهد و حرف های او در بچه های نظام اثر می گذارد. فرمان رسید که او را حذف کنیم. جلسه ای در حضور مصباح یزدی برگزار شد که در آن فلاحیان (وزیر وقت اطلاعات، بادامچیان، خوشوقت از بیت رهبری و . . .) حضور داشتند و در آنجا به این جمع بندی رسیدند که کسی که علیه رهبری باشد، هر که باشد، باید از بین برود.
البته این حرف و ادعا در سال های 77 – 78 نیز بوسیلة باقی و گنجی در مطبوعات به طور کلی و سربسته مطرح شده بود و در پی آن فلاحیان و پورمحمدی نیز از باقی شکایت کردند و دادگاه نیز تشکیل شد اما واقعا اگر این خبر راست باشد فاجعه بزرگی است. چرا که پای هاشمی رفسنجانی و خیلی های دیگر نیز در میان است و اگر کار این آقایان به آنجا رسیده باشد که دست به چنین جنایتی علیه «یادگار امام» بزنند، دیگر تکلیف دیگران روشن است. به هرحال من هنوز نمی توانم آن را باور کنم. هرچند نمی دانم چرا.
یادداشت های روزانه – قسمت دویست و بیست و نهم
چهارشنبه 3 دی 1404