6
جمعه 23 بهمن طبق قرار قبلی به فرزنو رفتیم. قرار بود با هواپیما برویم اما در نهایت به دلیلی تن به سفر زمینی دادیم و با قطار سفر کردیم. اما از آنجا بخشی از راه کوهستانی است و قطار ندارد آن قسمت را با اتوبوس رفتیم. به عبارت دقیق تر اول از ارواین با قطار تا لس آنجلس به مدت یک ساعت رفتیم و آنگاه سوار اتوبوس شدیم و به مدت دو ساعت در راه بودیم و بعد با قطار به مدت دو ساعت که در مجموع حدود شش ساعت در راه بودیم.
در این سفر مهمان خانم پروین ملک و همسرشان بودیم که از پیش با من در تماس بود و اصرار داشت حتما به دعوت شان پاسخ مثبت بدهم و در کانون فرهنگی شان صحبت کنم. شب را در منزل شان بودیم و چند نفر از دوستان شان هم بودند. صبح به اتفاق دو نفر میزبان گردشی در شهر کردیم و از یکی از سدها دیدن کردیم. اطراف سد منطقه ای کوهستانی بود و بسیار زیبا و چشم نواز و دل انگیز و در واقع مانند دیگر جاهای این سرزمین بکر و بدیع. توضیحات آقای مسعود شب افروز در مورد شهر فرزنو و اهمیت کشاورزی آن خیلی مفید و آموزنده بود. چند نکته ای را اکنون به یاد می آورم. این شهر حدود پانصد هزار جمعیت دارد. منطقه از مناطق درجه یک کشاورزی آمریکاست. این منطقه دارای نه سد است. در ای ناحیه همه نوع محصول و میوه تولید می شود. بیشتر انگور و پسته و گردو است. سال گذشته فقط 960 میلیون دلار گردو فروخته شده است. یک میلیون گاو در اینجا وجود دارد.
ناهار را در یک رستوران ایرانی با چند دوست دیگر صرف کردیم. عصر در سالنی مربوط به شهرداری جلسه سخنرانی برگزار شد. طبق پیشنهاد میزبانان جنبش سبز سبز و ویژگی های آن موضوع سخن بود. حدود شصت نفری بودند.
در مجموع مانند دیگر سفرها سفر خوب و مفیدی بود و دوستان جدید هم وطن محبت بسیار کردند. خانمی که در کار پزشکی بود یک دستگاه تست قند خون به من داد. اصولا یکی از برکات این سفرها یافتن دوستان تازه است که البته در این میان برخی از این دوستی ها ادامه پیدا می کند و مستمر می شود.
صبح رور یک شنبه باز زمینی باز گشتیم. گرچه شش ساعت سفر زمینی کمی خسته کننده بود اما یک بار می ارزید چرا که مناظر طبیعی مسیر بسیار دیدنی و زیبا و چشم نواز بودند.
یادداشت های روزانه – ادامه قسمت یکصدو نودو هشتم
دوشنبه 17 شهریور 1404