مصاحبه با راديو فرانسه درباره خشم مسلمانان افغانستان در اعتراض به قرآن سوزى

امروز تظاهرات خشمگینانه و خونین در افغانستان در اعتراض به قران سوزی نظامیان امریکائی، به ششمین روز خود رسید و تاکنون دهها نفر در این شورش های معترضانه به قتل رسیده اند.nبراستی این برآشفتگی عظیم که بر احساسات دین باورانه شورشگران متکی است، و بنظر می رسد که با مهارت فراوان توسط طالبان تغذیه و هدایت می شود، تا کجا می تواند پیش رود؟nچگونه است که تاکید مسئولان بر بی اطلاعی مسببان حادثه از وجود قرآن در میان کاغذ های سوخته شده بر داوری شورشیان بی اثر است؟nبه چه دلیل عذر خواهی های مکرر مسئولان ناتو، وزیر دفاع و رئیس جمهوری آمریکا ، همراه با تعهد محاکمه مسببین این حادثه هیچ تاثیری بر آتش خشم شورشیان نمی گذارد و هر روز خون های بیشتری این کینه را آبیاری میکند؟nتاسف بارتر این که این رفتار های کینه توزانه برای افکار عمومی جهان غیر قابل فهم مینماید و مسلمانان را پرخاشجو، کینه ورز و نابردبار جلوه میدهد، هر چند که تظاهر کنندگان را نمی توان نماینده بخش عظیمی از جامعه دانست. nموضوع” توهین به مقدسات اسلامی” و بدنبال آن به نمایش گذاشتن رنجش و خشم مسلمانان البته نکته تازه ای نیست و در دهه های اخیر بارها به حوادث پر سر و صدا و گاه خونینی تبدیل شده است. بی شک فرمان آیت الله خمینی برای قتل سلمان رشدی بیشترین بازتاب را در سراسر جهان داشت و بعد ها انتشار کاریکاتور های پیامبر اسلام نیز به فهرست این حوادث خونین اضافه شد.nدر واکنش به این حوادث ، گروهی از غیر مسلمانان نیز ، خشونت ها و انتقام جوئی های گروههای اسلامی و نیز حکومت های اسلامی، از جمله جمهوری اسلامی ایران را دلیلی بر خشونت ماهوی و نابردباری افراطی اسلام قلمداد کرده و این دین را مظهر خشونت و نابرابری معرفی میکنند.nهفته گذشته یکی از نشریات اپوزیسیون ایران متن یکی از سخنرانی های عبدالکریم سروش را منتشر کرد که در آن وی دشمنی با اسلام و مبارزه با اندیشه دینی را مورد نقد قرار داده و هموطنانی را که بقول او “تمام کوشش های خود را صرف مبارزه با اسلام می کنند” شماتت کرده است.nسروش البته اعتراف می کند که “وجود حکومتی با خوی استبدادی که به مردم به جای خدمت خیانت روا داشته است” سبب موضع گیری هائی در قبال ان شده است. با این حال او اعتقاد دارد که ” به اندازه ای که در این چند سال _در بیرون از ایران_ حملات توهین آمیز به اسلام شده است، در طول تاریخ به هیچ دینی اینگونه حمله و توهین نشده است”nدر یک میز گرد رادیوئی با شرکت آقایان حسن یوسفی اشکوری اسلام پژوه مقیم آلمان، علی محقق نسب روحانی افغانی مقیم فرانسه و تورج اتابکی استاد دانشگاه در هلند، درباره پدیده اهانت به اسلام ، چارچوب های تشخیص آن و چگونگی مقابله با آن گفتگوی مفصلی داشته ایم که شما را به شنیدن آن دعوت می کنیم.nدر این گفتگو ها، علی محقق نسب روحانی افغانی مقیم فرانسه درباره تظاهرات این روزها در افغانستان، معتقد است که این کار توسط گروه معدودی انجام میشود و نیز در پشت آن “یک نوع سوء نیت مغرضانه سیاسی ” وجود دارد.nعلی محقق نسب در مورد رواج اتهام “توهین به مقدسات” در محافل مذهبی می گوید که متاسفانه مسائل دینی دیوارشان چنان نازک شده است که اگر کسی بگوید پشت چشم دین یا حدیث و یا سنت ابروست، بلافاصله عده ای احساساتشان غلیان پیدا می کند و دست به معرکه سازی می زنند. بعقیده او حوادثی که در افغانستان می گذرد از همین نوع است. او توضیح می دهد که در حادثه قبلی نیز کسی می خواست در آمریکا قرآن را آتش بزند و بعد در افغانستان رفتند عده ای از کارمندان بیگناه سازمان ملل را در مزار شریف کشتند. او اضافه می کند که الان هم در مورد این حادثه قرآن که گفته شده است مسببان آن نفهمیده اند که قرآن است و آنها را بیرون ریخته اند، باز هم عده ای معرکه سازی درست کرده اند.nتورج اتابکی استاد دانشگاه در هلند، در این گفتگو ضمن توضیح چگونگی سر برآوردن دو مفهوم ” روا داری ” و نیز “خرد نقادانه” در چارچوب زایش تجدد در غرب، در عین حال تاکید دارد که بردباری دینی تنها به دوران تجدد در غرب محدود نمی شود و در تاریخ جهان ، هم در غرب و هم در شرق ، دوران های هر چند کوتاه ، از رواد داری مذهبی وجود داشته است.nتورج اتابکی معتقد است که متاسفانه بسیاری از ادیان الهی حقوق ویژه ای را برای خود طلب می کنند. بنظر او این تنها محدود به اسلام هم نیست . چرا که در مسیحیت و یهودیت هم این را می توانیم ببینیم. بعقیده اتابکی طرفداران این ادیان گمان می کنند که دین باوری فضیلتی است که دگرباوران از آن محرومند.nآنها پا را از این هم فراتر گذاشته و دیگران را مستوجب عقوبتی جانفرسا می پندارند.nعلاوه بر این ، به عقیده تورج اتابکی، در تاریخ شرق ، نوعی تبعیض مثبت به نفع دین باوران وجود دارد، که ناباوران از آن بی بهره هستند. او می گوید نمونه های بیشماری می توان ، حتی در تجربه امروزه کشور های شرق یا غرب نشان داد که مصداق این ادعا هستند.nبعقیده تورج اتابکی مشکل اساسی این است که باید دین باوران بپذیرند که همین تبعیض مثبت که از آن بهره میگیرند باید برای صاحبان نحله های فکری دیگر نیز قابل استفاده گردد.nحسن یوسفی اشکوری اسلام پژوه تبعیدی مقیم آلمان در این گفتگو اظهار می دارد که اساساً مفهوم توهین یک مقوله حقوقی نیست که بتوان برایش مجازات تعیین کرد و تنها بعد اخلاقی دارد و اخلاق هم مفهومی نسبی است که در زمان و مکان تغییر می کند.. بعقیده این روحانی خلع لباس شده ، موضوع توهین به مقدسات و تکفیر و مجازات تعیین کردن برای آنها ، تحت عنوان “ربه”و یا “تکفیر” و یا “ارتداد” همه این مقوله ها بعد از دوران پیامبر شروع شده و در طول تاریخ از این حربه بعنوان عامل سرکوب استفاده شده است. بعقیده آقای اشکوری در طول تاریخ استفاده از حربه تکفیر و توهین بعنوان یک چماق یا حربه سیاسی برای کوبیدن رقبای سیاسی بوده است. او تاکید می کند که این واقعیت تا هم اکنون هم ادامه دارد و الان هم در کشور های اسلامی، در افغانستان، در پاکستان و در ایران و در جاهای دیگر از عواطف مذهبی مردم سوء استفاده می شود تا مخالفان را سرکوب کنند.nحسن یوسفی اشکوری بقصد تاکید بر ضرورت نقد دین می افزاید اگر قرار شود که یک دین و عقیده ای نقد منتقدان و مخالفانش را بر نتابد، پس باید گفت که در حقانیت خود شک دارد.nnاقتباس از سايت راديو فرانسهnnفایل صوتی را از اینجا بشنوید:n[Audio:2012-02-26.mp3]