در این دو هفته سیاه در افغاستان، طالبان پیوسته اعلام کرده اند که تمامی حقوق مردم مانند حقوق زنان و مطبوعات و رسانه ها و مذاهب و اقوام رعایت خواهد شد ولی فقط یک شرط کوچولو دارد و آن هم چهارچوب شریعت است.nاگر من در پیش از انقلاب ایران این سخن را می شنیدم نه تنها تعجب نمی کردم شاید هم خوشحال می شدم چرا که وفق دیدگاه خام پنجاه سال پیش، می پنداشتم در یک جامعه اسلامی و متشرع، صد البته رعایت موازین شرعی بدیهی شمرده می شود. اما اکنون حدود نیم قرن از آن زمان گذشته و من و مانند من تجربه بزرگی را در وطن خودمان از سر گذرانده ایم و سخنان پربسامد آیت الله خمینی رهبر انقلاب اسلامی 57 را شنیده ام که تکرار می کرد آزادی و . . . هست . . . «ولکن مردم اسلام را می خواهند»! در این چهل سال با گوشت و پوست و استخوان خود لمس کرده و چشیده ایم که همین جمله در عمل چه فاجعه ای می تواند پدید می آورد. افزون بر آگاهی از نظام های مذهبی و شریعت محور تاریخ، تجارب تلخ و فاجعه بار نهادهای بنیادگرایانه اسلامی در خاورمیانه از نوع القاعده و بوکوحرام و داعش وطالبان را نیز در برابر خود داریم. nواقعیت این است که شرط تحقق همه چیز در چهارچوب شریعت، در فضای کنونی جهان و سرزمین های اسلامی، به نحو انظمامی و التزامی با سه امر ملازمه دارد:nیکم. رعایت شریعت فقه محور کنونی یعنی بازگشت به فقه و شریعت روزگاران زوال یافته و در مجموع غیر منطبق با وضعیت و موقعیت زیست جهان امروز. nدوم. تازه همین شریعت نیز به روایت انحصاری فلان ملّای بیسواد و یا کم سواد جزم اندیش و از کاروان دانش و تجارب زمان وامانده مقبول است؛ ملّایی که خود و حداکثر گروه خود را تنها مرجع تفسیر و تبیین شریعت و «حکم الله» می داند و جاهلانه و خودخواهانه می پندارد حکم خدا را اجرا می کند و رضایت رسول خدا را کسب می کند. nسوم. اگر از این دو وجه خوشبینانه بگذریم، اصل ماجرا چیزی دیگری است و آن این است که خدا و دین و شریعت و مفاهیمی از این دست، عمدتا دستمایه قدرت طلبی و اقتدارگرایی گروهی عقب مانده از کاروان تمدن عام بشری است و در واقع خدا و دین و فقه شریعت روکشی است بر اهداف نهان شده در قالب الفاظی ظاهرا مقدس که صد البته در جوامع عقب مانده و با اکثریت مردم مذهبی سنتی اندیش و احیانا خواهان عدالت و امنیت و رفاه و پیشرفت کارکرد دارد و مؤثر است. رادها کریشنان، متفکر نیک اندیش هندی در کتاب «انسان و مذهب» خود می گوید: فاجعه زمانی آغاز می شود که زور جامه سبز تقوا به تن می کند. nبدین ترتیب اجرای شریعت در فضای کنونی جهان و حتی در افغانستان جدید، اگر هم صادقانه باشد، در عمل به معنای انحلال تمامی آزادی های فردی و اجتماعی و به معنای نقض تمامی حقوق انسانی و برابری طلبانه متعارف است. از آن مهم تر، دین و شریعت برای گروههایی چون طالبان و در وضعیت فعلی، دستاویزی است رندانه برای غلبه بر جدالها و رقابت های قومی و قبیله ای در جغرافیای افغانستان پر تنش و پرآشوب. همان گونه که در آغاز اسلام قبیله قریش رندانه از «الائمه من قریش» برای سلطه بر دیگر قبایل سود جست و با این ترفند حدود هفتصد سال بر امپراتوری بزرگ عربی – اسلامی فرمان راند. البته باید به طالبان گفت خیلی دیر آمده اید و دیگر آن روزگار سپری شده است.nبه هرحال بی تردید به زودی این شعار مردم ایران در افغانستان مظلوم هم شنیده خواهد شد که: اسلامو پلّه کردین / مردمو ذلّه کردین! nnچهارشنبه 10 شهریور 400 n n
گفتگویی که گویی دو طرف حرف هم را نمی شنوند!
داستان تحمیل حجاب اجباری در جمهوری اسلامی دیرینه سال است و به ماه های اول عمر جمهوری اسلامی باز می گردد. نخستین کسی که این