خانه

به یاد می آورم که در 31 شهریور 1359 در منزل یکی از روحانیون تنکابن مهمان بودم. در آن زمان نماینده مردم منطقه در مجلس تازه آغاز به کار کرده بودم. ساعت 2 بعد از ظهر اخبار را می شنیدیم. تلویزیون سیاه و سفید تازه تهیه شده کوچک در اتاق بود. خبری غیر منتظره همه را میخکوب کرد. اعلام شد ارتش عراق با دویست تانک و ده ها هواپیما به ایران حمله کرده و پیشروی اش را در خوزستان آغاز کرده است. گفته شد چند هواپیما فرودگاه مهر آباد را نیز بمباران کرده و به سلامت بازگشته اند. به یاد ندارم پس از پخش این خبر بود و یا در ساعات بعد آیت الله خمینی در تلویزیون ظاهر شد و طبق معمول با آرامش اعلام کرد چیزی نیست، دیوانه ای سنگی انداخته و گریخته است! در آن زمان حساس، با اعتماد مطلقی که به خمینی و دیگر مقامات حکومتی (از جمله رئیس جمهور وقت ابوالحسن بنی صدر که باز در