جمعه 7 اسفند 88 / 26 فوریه 2010
1
طبق قرار قبلی روز پنجشنبه به قصد عزیمت به آلمان به فرودگاه لس آنجلس رفتیم. قرار بود که روز شنبه در یک مراسم بزرگداشت برای آیت الله منتظری در برلین آیت الله حاضر شوم و سخنرانی کنم و پس از آن روز دوشنبه از برلین به ایتالیا پرواز کنیم.
در فرودگاه به ویزای ما اشکال کرده و مانع خروج ما شدند. اشکال این بود که ویزای سال گذشته ما منقضی شده بود و ویزای سال دوم اقامت ما در ایتالیا در پاسپورت ما نبود و کارت اقامت سال دوم نیز هنگام عزیمت به آمریکا به دست ما نرسیده و از این رو همراه ما نبود. این اشکال را در ایتالیا به مارکو، مسؤل ما در شهرداری کیوسی، گفته بودم اما او گفت در صورت طرح ایراد برگه پلیس نشان می دهد کارت شما در نزد پلیس است و این کفایت می کند. ما نیز به حرف او اعتماد کردیم و حال روشن شد که چنین نبوده است. با این که کارت پرواز برای ما صادر شده بود در نهایت از پرواز ماندیم و به محل اسکان سابق یعنی همان هتل و همان اتاقی که در این سه ماه بودیم بازگشتیم. آقای بازرگان و دخترشان ایمان همراه ما بودند و زحمت زیادی کشیدند و وقت زیادی صرف کردند و این البته بر شرمندگی ما افزود. خوشحال بودیم که پس از سه ماه دردسر رفع زحمت می کنیم اما گویا هنوز ادامه دارد.
شب جمعه از طریق آقای دیوان بیگی در فلورانس و دخترم زهرا به آقای مارکو پیغام دادم برای حل مشکل اقدامی بکند. امروز گفته شد که شهرداری کیوسی نامه ای برای کنسولگری ایتالیا در لس آنجلس فاکس کرده و در آن موقعیت ما را تشریح کرده است. صبح امروز با همراهی آقا رضا به کنسولگری ایتالیا رفتیم و با کنسول دیدار کردیم. نتیجه این شد که ایشان پس از آشنایی بیشتر با من و نیز آگاهی از مشکل همدلی نشان داد و گفت می توانیم به شما ویزا بدهیم اما این کار حدود دو ماه طول می کشد. در عین حال راه نزدیک تر این است که کارت های شما را برای شما پست کنند. پس از آمدن به منزل از طریق ایمیل و از طریق دیوان بیگی به مارکو پیغام دادم که کارت های ما را برایم ارسال کند. گفته می شود با پست خاص (البته با هزینه زیاد) محموله پس از بیست و چهار ساعت می رسد. اما کنسول گفت که برای ارسال کارت اقامت با واسطه نیاز به تنظیم وکالتنامه دارد که آن نیز باید به تأیید و امضای کنسول برسد. به هرحال در انتظاریم چه می شود و ماجرا کی تمام می شود. بازگشت از فرودگاه و اقامت ناخواسته دشوار است. بویژه که برای همه موجب دردسر شده ایم. زیرا تمام کارهای ما را باید دوستان بکنند و از ما کاری بر نمی آید.
مشکل دیگر انحلال برنامه برلین است که دوستان آنجا از مدت ها پیش برای انجام و اجرای آن تلاش کرده و برنامه اعلام شده است. باید دید چه می شود. اگر در این هفته بتوانیم خارج شویم، ممکن است در تعطیلی پایان هفته برنامه برگزار شود ولی در صورت اقامت دوهفته ای دیگر عملا منتفی خواهد شد. این هم شرمندگی دیگر.
مشکل دیگر جریمه بلیط است. گفته شده است که برای کنسل شدن پرواز ما باید حدود شصت درصد جریمه بدهیم. یعنی در ازای بلیط 1120 دلاری 700 دلار جریمه. برای هر نفر 300 دلار. واقعا عجیب است و این نرخ اصلا عاقلانه و عادلانه نیست. گویا بلیط ما از نوع ارزان قیمت بوده است. بلیط انواعی دارد. بلیط های گران قیمت را می توان تغییر داد و یا در صورت کنسل شدن جریمه کمی لازم است. اما بلیط های ارزان قیمت این اشکالات را هم دارد و در صورت تغییر و یا عدم استفاده به هر دلیل نقره داغی سخت در راه هست. در واقع نرخ ارزان از طرق دیگر جبران می شود. مشکل دیگر این است که اگر به برنامه برلین نرسیم، باید بلیط برلین – رم را هم بخریم و از این رو با کرایه اتاق ها در مجموع احتمالا حدود 1500 تا 2000 دلار جریمه خواهیم شد. این بار این هزینه ها به حساب خودمان خواهد بود. این جریمه ها برای ما بسیار سنگین خواهد بود. ببینیم چه می شود، آیا می توان از هزینه ها کاست؟
یادداشت های روزانه قسمت دویست و یکم
دوشنبه 28 مهر 1404 2
بازگشت از فرودگاه و تمدید اجباری اقامت
جمعه 7 اسفند 88 / 26 فوریه 2010
1
طبق قرار قبلی روز پنجشنبه به قصد عزیمت به آلمان به فرودگاه لس آنجلس رفتیم. قرار بود که روز شنبه در یک مراسم بزرگداشت برای آیت الله منتظری در برلین آیت الله حاضر شوم و سخنرانی کنم و پس از آن روز دوشنبه از برلین به ایتالیا پرواز کنیم.
در فرودگاه به ویزای ما اشکال کرده و مانع خروج ما شدند. اشکال این بود که ویزای سال گذشته ما منقضی شده بود و ویزای سال دوم اقامت ما در ایتالیا در پاسپورت ما نبود و کارت اقامت سال دوم نیز هنگام عزیمت به آمریکا به دست ما نرسیده و از این رو همراه ما نبود. این اشکال را در ایتالیا به مارکو، مسؤل ما در شهرداری کیوسی، گفته بودم اما او گفت در صورت طرح ایراد برگه پلیس نشان می دهد کارت شما در نزد پلیس است و این کفایت می کند. ما نیز به حرف او اعتماد کردیم و حال روشن شد که چنین نبوده است. با این که کارت پرواز برای ما صادر شده بود در نهایت از پرواز ماندیم و به محل اسکان سابق یعنی همان هتل و همان اتاقی که در این سه ماه بودیم بازگشتیم. آقای بازرگان و دخترشان ایمان همراه ما بودند و زحمت زیادی کشیدند و وقت زیادی صرف کردند و این البته بر شرمندگی ما افزود. خوشحال بودیم که پس از سه ماه دردسر رفع زحمت می کنیم اما گویا هنوز ادامه دارد.
شب جمعه از طریق آقای دیوان بیگی در فلورانس و دخترم زهرا به آقای مارکو پیغام دادم برای حل مشکل اقدامی بکند. امروز گفته شد که شهرداری کیوسی نامه ای برای کنسولگری ایتالیا در لس آنجلس فاکس کرده و در آن موقعیت ما را تشریح کرده است. صبح امروز با همراهی آقا رضا به کنسولگری ایتالیا رفتیم و با کنسول دیدار کردیم. نتیجه این شد که ایشان پس از آشنایی بیشتر با من و نیز آگاهی از مشکل همدلی نشان داد و گفت می توانیم به شما ویزا بدهیم اما این کار حدود دو ماه طول می کشد. در عین حال راه نزدیک تر این است که کارت های شما را برای شما پست کنند. پس از آمدن به منزل از طریق ایمیل و از طریق دیوان بیگی به مارکو پیغام دادم که کارت های ما را برایم ارسال کند. گفته می شود با پست خاص (البته با هزینه زیاد) محموله پس از بیست و چهار ساعت می رسد. اما کنسول گفت که برای ارسال کارت اقامت با واسطه نیاز به تنظیم وکالتنامه دارد که آن نیز باید به تأیید و امضای کنسول برسد. به هرحال در انتظاریم چه می شود و ماجرا کی تمام می شود. بازگشت از فرودگاه و اقامت ناخواسته دشوار است. بویژه که برای همه موجب دردسر شده ایم. زیرا تمام کارهای ما را باید دوستان بکنند و از ما کاری بر نمی آید.
مشکل دیگر انحلال برنامه برلین است که دوستان آنجا از مدت ها پیش برای انجام و اجرای آن تلاش کرده و برنامه اعلام شده است. باید دید چه می شود. اگر در این هفته بتوانیم خارج شویم، ممکن است در تعطیلی پایان هفته برنامه برگزار شود ولی در صورت اقامت دوهفته ای دیگر عملا منتفی خواهد شد. این هم شرمندگی دیگر.
مشکل دیگر جریمه بلیط است. گفته شده است که برای کنسل شدن پرواز ما باید حدود شصت درصد جریمه بدهیم. یعنی در ازای بلیط 1120 دلاری 700 دلار جریمه. برای هر نفر 300 دلار. واقعا عجیب است و این نرخ اصلا عاقلانه و عادلانه نیست. گویا بلیط ما از نوع ارزان قیمت بوده است. بلیط انواعی دارد. بلیط های گران قیمت را می توان تغییر داد و یا در صورت کنسل شدن جریمه کمی لازم است. اما بلیط های ارزان قیمت این اشکالات را هم دارد و در صورت تغییر و یا عدم استفاده به هر دلیل نقره داغی سخت در راه هست. در واقع نرخ ارزان از طرق دیگر جبران می شود. مشکل دیگر این است که اگر به برنامه برلین نرسیم، باید بلیط برلین – رم را هم بخریم و از این رو با کرایه اتاق ها در مجموع احتمالا حدود 1500 تا 2000 دلار جریمه خواهیم شد. این بار این هزینه ها به حساب خودمان خواهد بود. این جریمه ها برای ما بسیار سنگین خواهد بود. ببینیم چه می شود، آیا می توان از هزینه ها کاست؟
یادداشت های روزانه قسمت دویست و یکم
دوشنبه 28 مهر 1404 2