اخیرا طی دو یادداشت با عناوین «گله از برخی از دوستان قدیم» و «مجاهد پرکینه / سر کوچه کمینه» دیدگاه خودم را در ارتباط با رخدادهای اخیر و به طور خاص پس از تهاجم و تجاوز رژیم اسرائیل به ایران (و نه لزوما به جمهوری اسلامی) تحریر کرده و در همین کانال (پند تاریخ) منتشر کرده ام.
با این که تلاش شده بود در حد ضرورت شفاف و همه جانبه مواضع انتقادی خودم را به مخاطبان منتقل کنم، اما گویا برخی از افراد و رسانه ها برداشت خود را از متن نوشته های من استخراج کرده و از یکی از افراد مورد نقد پرده برداری کرده اند. این در حالی است که:
اولا، دیدگاه تحلیلی من عام بوده و از این رو از کسی نام نبرده ام چرا که اساسا فرد در این نگاه اهمیت درجه اول ندارد. نیت ها نیز مهم نیستند بلکه مواضع رسمی و اعلام شده معیار داوری خواهند بود. به همین دلیل استدلال ها و توضیحات و مثال ها عام است و کلی و حداقل تمامی آن ها لزوما به افراد مشخص محدود نمی شوند.
ثانیا، درست است که یکی از مصادیق نقدهای من دوست قدیم جناب رضا علیجانی بوده و این ملاحظات حتی در گذشته های دور و نزدیک هم با ایشان مطرح شده است اما در این دو نوشتار نگاه انتقادی من هرگز نامی از ایشان برده نشده و مجموعه دو نوشته هم نشان می دهد که نگاه نویسنده عام بوده و شامل طیفی از دوستان قدیم و جدید است. وقتی چند بار تصریح کرده ام که در باره حسن نظر این دوستان تردید ندارم، قاعدتا می بایست راه هر نوع سوء برداشت مسدود شده باشد.
ثالثا، در برخی از این بازنشرها القابی به آقای علیجانی داده شده که کاملا نادرست است و در واقع بازنشرکنندگان (از جمله نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی) اندیشه زشت خود را عیان کرده اند. علیجانی نه تنها مدافع تجاوز اسرائیل نبوده بلکه بارها و در رسانه های جهانی نیز آن را محکوم کرده است. نیز او «منافق»، که ظاهرا مراد «مجاهد» است، هرگز نبوده و نیست. کسانی که ایشان را می شناسند، گواهی می دهند که این نوع برچسب ها با هیچ چسبی به ایشان نمی چسبد.
رابعا، اختلاف دیدگاه و تحلیل البته وجود دارد و وفق تجربه نه تنها در جریان مربوط به ما بلکه در تمامی جریان ها (حتی سازمان های کاملا نهادینه شده و تشکیلاتی نیز) بی پایان است. هنوز در باب مفاهیمی چون ملّت و ملّی و بیشتر در باره مصادیق «موضع ملی» و نیز «اولویت ها»، آن هم در این شرایط مهم و تعیین کننده که با هر زمینه ای اصل کشور در خطر نابودی است و اسرائیل اهداف دیرینه ای در باره ایران دنبال می کند، بین من و آقای علیجانی و شماری دیگر از دوستان وجود دارد. من هرگز خود را ایران تر نمی دانم اما، هم در بعد نظر و هم در عرصه عمل، اختلافات بعضا مهم اند و آینده دور و نزدیک نشان خواهد داد که کدام نگاه و سیاست ملی و به سود مردم و کشور بوده و کدام به زیان.
دیگر شرایط مجال هیچ نوع مماشاتی به من و مانند من نمی دهد. شاید به زودی فضا روشن تر شود و آنگاه به تعبیر مولوی در فضای روشن تری بر همگان عیان شود که فیل در روشنایی بهتر و جامع تر دیده می شود و احتمالا اختلافات از میان برخیزد.
در این باب باز هم خواهم نوشت.
امیدوارم این توضیحات کفایت کند.
جمعه 20 تیر 1404