تبلیغات زشت و عوام فریبانه؛ از انتخابات مجلس دوم تا مجلس دوازدهم

اشاره: پس از برگزاری انتخابات مجلس دوم، در سلسله یادداشت های روزانه ام، مطلب زیر را نوشته ام. می پندارم که انتشار آن در آستانه انتخابات (البته نمایشی) مجلس دوازدهم، خواندنی و حتی عبرت آموز باشد.

گفتنی است که من (البته با اصرار شماری از دوستان نماینده و نیز منطقه ثبت نام کردم و از قضا تأیید صلاحیت هم شدم ولی از آنجا که تجربه چهار سال مجلس اول نشان داده بود که حداقل آدمی چون من منشاء اثری نخواهد بود، یک روز پیش از برگزاری انتخابات انصراف داده و کناره گرفتم.     

در هرحال این متن، گرچه تحت تأثیر فضای سال های نخستین دهه شصت است ولی به هر تقدیر تا حدود زیادی برآمده از تجربه زیسته نویسنده در آن دوران است. شاید برای مردمان زیسته در این زمان و احیانا زمان های بعدی آموزنده و مفید باشد.

حسن یوسفی اشکوری

نماینده مجلس اول از تنکابن و رامسر

+++

جمعه 31 / 1 / 63

بالاخره انتخابات دومین دوره مجلس در تاریخ 26 / 1 / 63 در سراسر ایران برگزار شد. گفتنی ها در این رابطه زیاد است که به برخی از آن ها اشاره می شود:

1 – با این که تلاش بر این بوده است که حزب جمهوری و روحانیت مبارز تهران و جامعه مدرسین قم و طبعا روحانیت شهرستان ها و ائمه جمعه ها  دست به یک ائتلاف بزرگ بزنند و کاندیداهای مشترکی را در سراسر مملکت معرفی کنند، اما همچنان که دیدیم امام و آقای منتظری جلو این ائتلاف را گرفتند و حتی امام دستور دادند هیچ حوزه ای در رأی حوزه های دیگر کاندیدا معرفی  نکند و مردم هر شهرستانی خودشان آزاد باشند به هر کسی که خواستند رای بدهند. این اقدامات سبب شد که تا حدودی آزاد باشند و حداقل فضای انتخاباتی در شهرستان ها حکمفرما شود و در نتیجه افراد بیشتری جرأت کنند که کاندیدا شوند و عده ای هم جرأت پیدا کنند برای هر کسی که خواستند تبلیغ کنند و یا رأی بدهند. در نهایت رقابت ها و مبارزات انتخابی در سراسر ایران جدی تر و حاد شد. این در گیری ها سبب شد که مردم بیشتری – با هر انگیزه ای –  به میدان انتخابات کشیده شوند. در گیری های حاد انتخاباتی سبب شد که مردم فکر کنند که واقعا بین کاندیداها از نظر فکری و هویت سیاسی تفاوت اساسی وجود دارد که اگر این شخص و یا آن شخص به مجلس راه یافت، ترکیب مجلس را عوض خواهد کرد و حال آن که تفاوت ماهوی بین افراد نبود و مبارزات و رقابت ها هم فقط برای تصاحب کرسی مجلس بود. از این رو  در واقع هر کدام انتخاب می شدند، تأثیر اساسی در مجلس و در اوضاع کشور نداشت. 

حق این بود که اوضاع اجتماعی و سیاسی به گونه ای پیش آید افرادی که هر کدام در چهار چوب جمهوری اسلامی و مقررات قانونی نماینده جناح های فکری و سیاسی گوناگون اجتماعی بودند، می توانستند کاندیدا شوند و مبارزات هم شخصی نمی شد بلکه فکری می شد و در نتیجه اگر به جای این که شخص دیگری انتخاب می شد، طبعا تفاوت اصولی در ترکیب مجلس به وجود می آمد.

2 – نکته مهم نتیجه انتخابات است که جای بحث و تأمل بسیار دارد. انتظار می رفت که چهره های موجه و به اصطلاح حزب اللهی و خط امامی مجلس، که به نظر می رسید همان گونه که در مجلس و در نزد دولتمردان موجه و مقبول بودند، در میان مردم نیز جای پای محکمی داشته باشند ولی معلوم شد که برعکس، مردم اکثر این دسته را با قاطعیت نفی کردند.  افرادی چون مجید انصاری (نماینده زرند)، علی محمد بشارتی (نماینده جهرم)، احمد ناطق نوری (نماینده نور)، الله بداشتی (نماینده چالوس)، حسین نیا (نماینده رودسر)، جعفری (نماینده لنگرود)، شجونی (نماینده کرج)،  سید محسن موسوی تبریزی (نماینده تبریز)، سید حسین موسوی (نماینده هشترود)، نصرت الله هاتفی (نماینده قروه)، طیب (نماینده نائین)، اژه ای و سالک (دو نماینده اصفهان)، حسن زاده (نماینده کاشمر) و . . . از کسانی هستند که در مجلس و در نزد مسئولین مقبولیت تام دارند ولی مردم آن ها را در همان دوره اول با رأی بسیار پایین از دور خارج کردند. چرا؟ به نظر من جواب یک کلمه است و آن این که مردم عمدتا به «مظاهر قدرت» و به خصوص به «نمادهای خشونت» و افراطی گری رأی ندادند. در مقابل به افراد معتدل تر و منطقی تر و خوش برخوردتر – هرچند از جهاتی بدتر – رأی دادند! این امر می تواند درس بزرگی برای مسئولین باشد.

3 – در مقابل نفی افراد قدرت طلب و یا خشن، متأسفانه کسانی بالا آمده اند که از نظر هویت سیاسی بسیار پایین و از نظر فرصت طلبی بسیار بالا و از نظر اقتصادی و اصولا داشتن فکر اصولی راست و غیر منطبق با اهداف انقلاب هستند و لذا مجلس آینده از نظر فاصله با اهداف انقلاب و خواسته های به حق مردم انقلابی و از نظر تخصص بسیار ضعیف است.

4 – علی رغم توصیه های مکرر امام و آیت الله منتظری، مسأله تخصص جا نیفتاد و مردم به متخصصین کمترین رأی را داده اند.

5 – جوّ تبلیغاتی در تهران و شهرستان ها بسیار زشت و غیر اخلاقی و عوام فریبانه بود. ضد ارزش ها جای ارزش ها را گرفته بود. فکر و اندیشه و اصالت افراد کمتر مطرح بود بلکه  امتیازات دروغین و افتخار به این و به آن و یا قرابت با فلان شهید و فلان شخصیت و . . . فراوان و رایج بود. جالب است که گویا مزاج عمومی جامعه هم آمادگی پذیرش آن را داشته است.

6 – گفته می شود که در این انتخابات تقلب نیز فراوان صورت گرفته است. ولی حد آن چه اندازه است؟ خدا داناتر است!

7 – جالب است که افراد شکست خورده در مجلس مرتب و به صراحت مدعی می شوند که علیه آن ها تبلیغات سوء شده و در صندوق آراء دست برده اند و یا از بیسوادها در نوشتن اسامی کاندیداها سوء استفاده شده است و . . . اگر همین حرف را دیگری مانند مهندس بازرگان و یا . . . می گفت، چه بر سر او می آوردند؟

منتشر شده در زیتون

Share:

More Posts

پاسخی به یاوه های نتانیاهو

در گذشته متنی کوتاه نوشته و در این کانال منتشر کرده ام با عنوان «بزرگترین تجربه عمر سیاسی ام» و در آن گفته ام پس

رفع یک ابهام

اشاره: در ارتباط با انتشار یادداشت اخیرم در ارتباط با محکومیت جنایات اسرائیلی ها در غزه و اخیرا لبنان یک دوست خیرخواه و علاقه مند

پیام تسلیت به آقای فرشتیان

جناب آقای دکتر حسن فرشتیان با نهایت تأسف و تألم، درگذشت مادر گرامیتان را تسلیت عرض می‌کنیم. بی‌شک فقدان مادری پارسا و مهربان که فرزندانی

Send Us A Message