سلام بر شما آقای اشکوری
من به کتب مرجع و «معجم» دسترسی ندارم. خواهش میکنم اگر ممکن است پاسخ این پرسش را برای من بنویسید.
آیا «لاحیاء فی الدین» کلام معصوم است؟ و شما آنرا جایی دیده اید؟
…
از نطر من با توجه به «الحياء والإيمان قرنا جميعاً، فإذا رفع أحدهما رفع الآخر»،
«لاحیاء فی الدین» مستند و توجیه پذیر نیست.
بویژه که با تاکیدات دیگر پیامبر (ص) نمی‌خواند و او از قضا گفته بود:
«الحياء من الدين» و همچنین«الحياء شعبة من الإيمان» (شرم بخشی از دین است. شرم از جنس ایمان است)…
در گزارشى از عايشه چنين آمده كه او از زنان انصار به این دلیل كه حيا مانع پرسش و تأمل آنها در دین نمى شد تعریف می‌کند.
احمد خليل جمعه, نسإ مبشرات بالجنه, چاپ اول,بيروت, دار ابن كثير, 1411ق, ج2, ص216.
نعم النسإ نسإ الانصار لم يكن يمنعهن الحيإ ان يسإلن عن الدين و يتفقهن فيه
اما اشاره عایشه هم مؤید «لاحیاء فی الدین» نیست…
…
منتظر پاسخ شما می مانم
با عرض سلام و آرزوی سلامتی برای شما
گرچه این جمله به گوشم خورده بود اما در جایی ندیده بودم. پس از پرسش شما برای من نیز جدی شد ولی مطمئن بودم که چنین سخنی به دلایل عقلی و نقلی نمی تواند درست و مقبول باشد. من هم در این تبعیدگاه از منابع مهم دینی و روایی و معاجم محرومم اما در گوگل سرچ کردم. چند مقاله ای در این باب یافتم. دیدم در آن نوشته ها که از اهل سنت بودند صریحا اعلام شده چنین سخنی به عنوان حدیث از پیامبر نقل نشده بلکه جمله ای معموملی ار مردم است. در آن نوشته ها نیز به آیات و روایات مختلف ارجاع داده شده با مضمون روایاتی که شما هم نقل کرده اید. در هرحال اگر هم این سخن از پیامبر و یا امامان باشد جز این معنایی ندارد که در پرسش از مسائل دینی شرمی وجود ندارد. و گرنه «بی حیایی» هم ضد اخلاق است و هم خلاف مسلم ارزشهای دینی. خودتان هم می توانید در گوگل این مقالات را بیابید.
ایام به کام