این روزها به مناسبت ۲۲ خرداد سالگرد جنبش سبز ایران در داخل و خارج از کشور حرکت ها و فعالیت های زیادی به چشم می خورد. از تظاهرات خیابانی گرفته تا کنفرانس ها و نمایشگاههای عکس و انواع کارهای هنری. گرچه در داخل به دلیل شرایط شدید امنیتی و سرکوبی های خشن گذشته و حال و کنترل خیابانهای تهران و شهرهای بزرگ به دست نیروهای انتظامی و امنیتی و در نهایت لغو برنامه راهپیمایی 22 خرداد به وسیلة آقایان موسوی و کروبی، تحرکات اعتراضی خیابانی بسیار محدود و به طور پراکنده انجام شد، اما در خارج از کشور ایرانیان به طور گسترده در شهرهای بزرگ اروپا و آمریکای شمالی ( به گفته ای در صد شهر جهان ) دست به راهپیمایی های بزرگ همراه با برنامه های مختلف و متنوع سیاسی و هنری زدند و همین طور فعالیت های گستردة حقوق بشری برای افشای موارد نقض حقوق بشر در این سال و اعتراض به دولت کودتایی ایران در جریان بود.
یکی از این کشورها ایتالیا با تمرکز در رم بود که با همت ایرانیان حامی جنبش سبز و شمار قابل توجهی از شهروندان ایتالیایی برنامه های مختلفی انجام شد. از تجمع اعتراضی در جلو سفارت ایران در رم گرفته تا برگزاری نمایشگاه عکس و نیز برگزاری سخنرانی های متنوع در سنای ایتالیا در رم.
در یکی از این برنامه ها در سنا از من نیز دعوت به عمل آمد تا حضور پیدا کنم و سخن بگویم. این برنامه تحت عنوان « ایران یک سال پس از انتخابات » در تاریخ جمعه 28 خرداد / 18 ژوئن 2010 انجام شد، آقایان هادی قائمی ( مسئول یک نهاد حقوق بشری در آمریکا )، عبدالکریم لاهیجی ( حقوقدان برجسته و نام آشنای ایرانی و نادب رئیس فدراسیون حقوق بشر )، جمشید اسدی ( استاد اقتصاد در پاریس )، مصطفی خسروی ( از اعضای سابق تحکیم وحدت و دانشجو در ایتالیا )، احمد رأفت ( خبرنگار نامدار و با سابقه ایرانی در ایتالیا ) و خانم شادی صدر ( وکیل ایرانی و از فعالان جنبش زنان و ساکن فعلی آلمان ) نیز دعوت شده و سخن گفتند.
روز پنجشنبه به رم رفتم. عصر طبق قرار قبلی با یک خبرنگار ایتالیایی برای روزنامه terra گفتگو کردم که در یک رستوران انجام شد. پرسشها عموما اوضاع ایران و نیز برخی افکار شخصی خودم بود. شب را در هتلی بودم که دوستان مدعو دیگر نیز بودند. دیدار دوستان مخصوصا جناب دکتر لاهیجی که از دوستان قدیم و از فعالان حقوق بشر ایرانی در فرانسه و اروپا است و همسر خوبشان خانم لاله بسیار مغتم بود. صبح جمعه با تاکسی به ساختمان سنا رفتیم. برنامه در سالن حقوق بشر سنا با ریاست آقای مارّچِنارو برگزار شد. از ساعت حدود ده صبح تا حدود یک و نیم بعد از ظهر طول کشید. در آغاز چند نفر از نمایندگان نهادهای مدنی ایتالیا ( از جمله سندیکای کارگری و دانشجویی ) در مورد مسائل ایران صحبت کردند و از همراهی های خود با ایرانیان در یک سال اخیر گفتند. نیز چند نفر از جوانان روزنامه نگار و دانشجوی ایرانی که در سال اخیر به دلیل شرایط نا مساعد داخلی مجبور به جلای وطن شده اند و اکنون در ایتالیا زندگی می کنند حرف زدند و از ایران و شرایط نا مساعد کشور یاد کردند. آنگاه به ترتیب قائمی ( با موضوع وضعیت حقوق بشر در ایران کنونی )، من ( با موضوع جنبش سبز و تحول فکر دینی )، اسدی ( با موضوع اقتصاد و سپاه پاسداران )، خسروی ( با یاد احمد زیدآبادی به عنوان دبیر کل زندانی ادوار تحکیم وحدت و موضوع وضعیت جنبش و انتظار از غربیان )، لاهیجی ( با موضوع سیری در تاریخ حقوق و تلاشهای حقوق بشر در ایران معاصر )، رأفت ( بررسی وضعیت روزنامه نگاران و مطبوعات ایران ) و صدر ( با موضوع جنبش زنان در جنبش کنونی ایران ) سخنرانی کردند. البته هر کدام از سخنرانان به مناسبت در مورد برخی مطالب دیگر نیز سخن گفتند. قائمی به انگلیسی، صدر به انگلیسی، اسدی به فرانسه، رأفت به ایتالیایی و من و لاهیجی و خسروی به فارسی سخن گفتیم. البته خانم الا محمدی مترجم نام آشنای ایرانی مقیم ایتالیا از داخل اطاقک همزمان به ایتالیایی ترجمه می کرد. در پایان نیز پیام ویدیویی خانم عبادی با زیرنویس ایتالیایی پخش شد. افراد زیادی در جلسه نبودند و شاید حدود هشتاد نفر شرکت داشتند که ترکیبی بود از سناتورها و نمایندگان برخی نهادهای مدنی ایتالیا و شماری از روزنامه نگاران ایرانی و ایتالیایی و برخی ایرانیان دیگر. در پایان برنامه با خبرنگار روزنامه اینرنتی resetdoc مصاحبه کردم که با مترجمی خانم محمدی انجام شد. پرسشها درباره وضعیت کنونی جنبش سبز بود. گرچه برنامه های مربوط به ایران ادامه داشت اما ما خارج شده و هرکدام به شهر و کشورمان بازگشتیم.
در مجموع برنامه خوبی بود اما از نظم لازم چندان خبری نبود و آن هم ظاهرا در ایتالیا چندان غیر طبیعی نمی نماید.
متن مکتوب سخنرانی من در بخش مقالات آمده است.