به سعید لیلاز
در سال ۶۲ در شرایط سخت و دشوار آن سالها در مجلس اول دوستی صاحب دل گفت: فلانی! آدمهایی مثل ما باید همواره «غار حرایی» داشته باشم تا گاه با خود باشیم و به خود آییم.
اما من با الهام از آن سخن درست می‌‌‌‌‌‌گویم ماه پر برکت و پر رحمت رمضان همان حرای مؤمنان است. در این حرا حداقل چند روزی و شبی در سال روحهای با ایمانان و جانهای شیفتگان و دلهای مستعد مخلصان موفق می‌‌‌‌‌‌شوند در خلوت انتخابی خود فارغ از هر قیل و قالی در آن به آرامی بیاسایند، عمیقانه بیندیشند و در همه چیز از ماه تا ماهی از عرش تا فرش و از خود تا خدا تأمل کنند. در جهان بینی اسلامی ایمان از اندیشه جدا نیست، از این رو در تمام عبادات دینی سه عنصر ایمان، عشق (تعبیر قرآنی حب) و فکر چنان به هم آمیخته اند که یکی بدون دیگری ناقص و ابتر است.
رمضان حرای مؤمنان است تا این مخلصان و شیفتگان و عاشقان در آن:
ایمان خود را استوارتر کنند
هنر دوست داشتن را بیاموزند
بذر های اخلاص را با شور ایمان و آبهای نیاش بارور سازند
و به تأملات عمیق در آفاق و انفس فرو روند
و
در نهایت به مقام قرب برسند و به کمال نائل آیند.