خانه

اول بگویم من از استفاده از واژه «مظلوم» به جد ابا دارم و دیری است که معمولا از آن استفاده نمی کنم. زیرا این واژه چندان دستکاری شده و به ویژه در سنت ویژه شیعی امامی خودمان در ایران به ابتذال کشیده شده است. از «حسین مظلوم» سال 61 گرفته تا «شهید مظلوم» در سال 1360. با این وصف در فضای چند دهه اخیر و به طور خاص در وضعیت فعلی دو گروه از مردمان روزگار ما به راستی مورد ستم فاحش قرار دارند یعنی مصداق اتم «مظلومیت»: فلسطینی های غزه و افغانستانی های هزاره. عمدا مذهب شان را عمده نمی کنم چرا که برای من باورهای مذهبی (هرچه که باشد) اهمیت تعیین کننده ای ندارد؛ آنچه مهم است و اساسی، انسانیت است و حق و حقانیت. از شما چه پنهان واژه ای مناسب تر این فعلا پیدا نمی کنم. از آنجا که از گذشته تا این لحظه بارها و بارها در باره ستمدیدگان غزه، که تحت ظالمانه ترین سرکوبی