گامی کوچک؛ اما آیا اراده ای جدی در جهان برای حل ماجرای فلسطین هست؟
اخیرا شماری از کشورها و دولت های کم و بیش مهم اروپایی از راه حل دوکشوری در فلسطین و در واقع از تشکیل دولت مستقل فلسطین حمایت کرده و آن را رسما اعلام کرده اند. هرچند تا اینجا دو دولت عملا صهیونیستی یعنی آلمان و ایتالیای ملونی (نخست وزیر کنونی) با طرح دیدگاه های کاملا سخره آمیز و واهی حتی از چنین رویکردی ظاهری نیز طفره رفته و از آن تن زده اند. صد البته دولت آمریکا با رهبری دونالد ترامپ، به عنوان بزرگترین حامی تروریسم دولتی و پشتیبان مالی و سیاسی و تسلیحاتی اسرائیل، با تکرار همان دعوی نتانیاهو و سفیر اسرائیل در سازمان ملل یعنی تکرار مضحک لفظ به لفظ «کمک به صلح و آتش بس نمی کند» و از آن وقیح تر و رسواتر «هدیه به حماس است»، شفاف و صریح با راه حل ارائه شده مخالفت کرده است. جز این هم از ترامپ و ترامپیسم انتظاری نبوده و نیست. در این باب حرف و حدیث بسیار

عریان شدن ذات دو نهاد ایرانی
هرچند ذاتگرا به معنای ارسطویی آن نیستم ولی در اینجا به تناسب جمله ای که نقل می کنم از این کلمه استفاده می شود. زنده
پخش فیلم حمله به کوی دانشگاه در روزهای پس از 22 خرداد در تلویزیون بی بی سی فارسی
چهار شنبه 5 اسفند 88 / 24 فوریه 2010 1 روز دوشنبه شخصی به نام آقای علی افشاری به دیدنم آمد و طبق قرار قبلی

در باب حرمت گوشت خوک
در باب حرمت گوشت خوک در مورد گوشت خوک نظر قرآن تا حدودی در مقایسه با حکم شرب شراب متفاوت است. در قرآن پنج آیه
تسلیتنامهی درگذشت آقاخان، امام شیعیان اسماعیلی، از سوی جمعی از نواندیشان دینی ایرانی
در این لحظهی سوگوارانه، درگذشت والاجناب شاه کریم الحسینی، آقاخان چهارم، رهبر معنوی مسلمان و چهلونهمین امام حاضر شیعیان اسماعیلیِ نِزاری را به خانوادهی ایشان،