حدود دو هفته ای است که مردم هوشمند اصفهان در بستر رودخانه خشک و بی آب زاینده رود اجتماع کرده و زنده شدن این رود را طلب می کنند و انتظار دارند که مسئولان حکومتی برای تحقق این خواسته به حق مردم کاری بکنند. هرچند در آغاز کشاورزان دو ناحیه شرق و غرب زاینده رود دست به تجمع و راهپیمایی زده بودند ولی به تدریج اقشار دیگر اصفهانی نیز با درک موقعیت و تشخیص درست به حمایت از کشاورزان برخاسته و در اجتماعات و طرح شعارها مشارکت کرده و از این رو شمار تجمع کنندگان بیش از پیش افزایش یافته و اکنون در سطح غرورآفرینی در تظاهرات دیده می شوند.
در این مختصر به سه نکته اشاره می کنم:
یکم. نخستین نکته آن است که زاینده رود مختص اصفهان و اصفهانی ها نیست، بلکه این رود مهم بخشی از هویت زاینده¬ی تاریخی فلات ایران و تمدن با شکوه ایرانی است. همان گونه که از باب مثال راین در آلمان و یا سن در پاریس و یا تایمز در لندن، به طور عام بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ و تمدن اروپا و به طور خاص قسمتی از تمدن آلمان و فرانسه و انگلستان و به طور اخص بخشی از هویت مردمان زیسته در دوسوی این رودهای با شکوه تاریخی است، زاینده رود و کارون و مانند آنها نیز بخشی از تاریخ و تمدن و فرهنگ کهن ایرانی از آغاز تا کنون بوده و هست. وقتی مثلا زاینده رود خشک می شود، در گذر ایام، بخشی از تاریخ و فرهنگ ایران زمین حذف و نابود می شود. از این رو یک وظیفه ملی و میهنی است که هر ایرانی به این دقیقه توجه داشته و از مردمان فهیم اصفهان به هر طریق ممکن حمایت کند.
دوم. اگر همچنان روزنه امیدی برای انجام تغییرات اصلاحی در نوع حکمرانی موجود باز مانده باشد، همان پیشنهاد قدیمی دوران نخستین اصلاحات است که گفته می شد: «فشار از پایین و چانه زنی از بالا». هرچند تا اطلاع ثانوی کمترین امیدی برای یافتن کسی که در هسته سخت قدرت برای برآوردن حقوق حداقلی مردم ایران چانه زنی کند وجود ندارد، با این حال تجربه تاریخی جنبش ها و انقلابها و اصلاحگری ها نشان می دهد که حرکت های مردمی در نهایت به نتیجه خواهد رسد. در عین حال پیروزی چنین جنبش هایی مشروط به شرایطی است از جمله: آگاهانه باشد، مطالبات عینی و روشن باشند و خواسته ها شدنی بوده و در عالم واقع امکان وقوع داشته باشند.
سوم. در عین حال باید عاملان و حاملان جنبش زاینده رود توجه داشته باشند که از یک سو موجب تفرقه بین مردمان و اقوام ایرانی در منطقه نشوند و از سوی دیگر بهانه به دست سرکوبگرانی ندهند تا با توسل به بهانه هایی غالبا واهی به سرکوبی این حرکت کاملا مردمی و ملی بپردازند. این هشدار بدان جهت است که متأسفانه ظرفیت و زمینه های چنین سوء استفاده هایی وجود دارد.
در هرحال تجارب تاریخی نشان می دهد که اگر اکثریت یک ملت عزم خود را برای آزادی و رهایی جزم کند و مقتضیات و شروط و شرایط را نیز رعایت کند، در فرجام کار هیچ نیروی بازدارنده ای نمی تواند مانع پیروزی آنان شود. همان گونه در جنبش مشروطیت و به ویژه در انقلاب سال 57، هیچ نیرویی نتوانست در برابر اراده مردم ایران ایستادگی کند.
شنبه 29 آبان 400