خیرا در جایی خواندم که قرار بوده یک زن 95 ساله و یک مرد 100 ساله در آلمان به اتهام همکاری با جنایتکاران نازی در جریان جنگ جهانی دوم محاکمه شوند و آن زن که گویا در آسایشگاه سالمندان زندگی می کرده گریخته است. در کنار این خبر مهم، خبر محاکمه یکی از متهمان همکاری با قاتلان دست اندرکار امور قضایی در دهه شصت در جمهوری اسلامی ایران در استکهلم سوئد نیز در رسانه های مختلف جهانی مطرح شده و در جریان است.
از آنجا که از این اتهامات و پرونده متهمان هیچ اطلاعی ندارم طبعا نمی توانم اظهارنظر بکنم ولی آنچه در اینجا می خواهم به تأکید بگویم این است که اصل چنین رخدادی به خودی خود شعله¬ی امید را در دل افراد مشتاق عدالت و آزادی زنده نگه می دارد و امید به آینده بهتر را نوید می دهد. چنین رخدادهایی نشان می دهد که هیچ قاتلی و هیچ جنایتکاری در هیچ زمانی و در هیچ مکانی و در هیچ شرایطی مصون از پیگرد قضایی و رسیدگی به اعمال و کردارشان و احیانا مجازات نخواهند بود. متأسفانه تا کنون قاعده آن بوده است که مجرمان و خطاکاران فاحش و ناقضان حقوق بشر، به دلایلی و البته بیشتر به دلیل وابستگی به حکومت ها، در ساحل امن آسایش و رفاه آرمیده و حتی به مقامات بالایی حکومتی هم رسیده و می رسند.
واقعیت این است که مجازات افرادی که مثلا در هفتاد سال قبل مرتکب جرمی شده و حتی جنایت کرده اند، چندان مهم نیست؛ مهم آن است که چنین پیگردهایی نشان می دهد که هر عملی عکس العملی خواهد داشت و هر جنایتی و جرمی بالاخره در جایی آشکار و مجرم مجازات خواهد شد. همین امر ممکن است در حد خود از یک سو مانع برخی جنایت ها در آینده شود و از سوی دیگر امید به اجرای عدالت را در دل ستمدیگان و مظلومان زنده نگه دارد. طی چنین روندی، گام مهمی در جهان پرستم و پرآشوب کنونی به ویژه در کشورهای استبدادی و ناقض حقوق بشر است.
یکشنبه 11 مهر 400