راستی نه جمهوری اسلامی تغییر می کند و نه برخی مخالفانش!

روز سه شنبه 6 آوریل در بخش چشم انداز تلویزیون انترنشنال برنامه ای با مجری گری خانم سیما ثابت پخش شد که در آن خانم ها آذر مدرسی و آقایان کاظم کردوانی و علی افشاری حضور داشتند و در این باب سخن گفتند. دو نفر نخست از مخالفان و معترضان برگزاری کنفرانس یاد شده در 21 سال پیش بودند و آقایان مذکور نیز از میهانان ایرانی کنفرانس.
اول لازم است از این رسانه تشکر کنم بابت تهیه و اجرای این برنامه روشنگر. از آنجا که در این گفتگوها مطالبی از سوی منتقدان گفته شد و من هم یکی از مدعوین کنفرانس بودم، ناگزیر در این نوشتار کوتاه به چند نکته مهم و ضروری اشارتی بکنم. به ویژه که در یک مورد ادعای نادرستی هم به من نسبت داده شد. در باره ادعاهای شگفت دو تن از شرکت کنندگان حرف بسیار است که در این مجال نمی گنجد. اما در این میان چند نکته را یادآوری می کنم.
اول این که، برخلاف ادعای خانم امین، برخورد پلیس مربوط به عصر روز دوم بوده است و نه روز اول. یعنی وقتی که پس از حدود دو روز تلاش برای تفاهم با معترضان و از جمله با خانم امین، از یک سو شورشگران حزب اللهی خارج نشین اجازه ادامه کار را نمی دادند و از سوی دیگر یک مرد در سالن کاملا لخت شد و پلیس وارد عمل شده و او را از سالن خارج کرد. البته در آن لحظه من در حال سخنرانی بودم و متوجه نشدم و بعدها فیلم را دیدم. از این رو این ادعا که برخورد پلیس مربوط به تقاضای یک دقیقه سکوت بوده کاملا خلاف است. این دو حادثه مربوط به دو زمان متفاوت بوده است.
دوم این که باز بر خلاف ادعای خانم امین، همان گونه که آقای کردوانی به درستی گفت، تقاضای یک دقیقه سکوت بدون هیچ مشکلی انجام شد و هیچ مخالفتی دیده نشد. البته وقتی همه ایستادند من همچنان نشسته بودم. زیرا به آلمانی اعلام شده بود و من متوجه نشده بودم وقتی متوجه شدم من هم بی درنگ بلند شدم و ایستادم. از این رو ادعای خانم امین کاملا خلاف واقع است.
دیگر این که ادعای اعتراض مدنی به کلی خلاف واقع است و حداقل آن است که با اعمال و رفتار معترضان در تناقض است. روز اول خانم امین و روزهای بعد دیگران به هیچ صراطی نبودند و روشن بود که هدف شان جز آشوب و تعطیل کنفرانس چیز دیگری نبود. شواهد نشان می دهد که اصولا ماجرا یک نقشه بود و نه اعتراض مدنی به این و آن که حق هر فرد و یا گروهی است. خوشبختانه فیلم کامل کنفرانس هنوز در دسترس است و می تواند سند راستی آزمایی دعاوی باشد.
از سوی دیگر معترضان مدعی اند که برنامه «توطئه» مشترک دو دولت آلمان و جمهوری اسلامی بوده است. هزار یک دلیل در رد آن وجود دارد ولی یک نکته آن قابل تأمل است. اگر برنامه محصول مشترک دو دولت بوده، نتیجه منطقی آن می شود که کانون نویسندگان ایران، که هشت نفر از اعضای شناخته شده آن در آن شرکت کرده بودند، در این «توطئه» نقش داشته اند. آیا مدعیان این نتیجه را قبول دارند؟
راستی که بخشی از اپوزیسیون جمهوری در این بیش از چهار دهه نشان داده است که از جنس جناح سرکوب و فریب جمهوری اسلامی است و بس. ظاهرا نه جمهوری اسلامی عوض می شود و نه برخی مخالفان و منتقدانش. برای هردو هدفی جز دروغ و تحریف و تخریب رقیب، روشی شناخته نیست.
ضمنا چند سال پیش یک مناظره تلویزیونی طولانی با خانم شادی امین در باب کنفرانس برلین داشته ام که خانم شادی صدر تهیه کرده بود و در تلویزیون «من و تو» پخش شد. علاقه مندان می توانند ملاحظه کنند.
ضمنا ماجرای کنفرانس برلین را در کتاب دو جلدی «از برلین تا اوین» به تفصیل نوشته ام که در چند سال قبل به وسیله انتشارات باران در سوئد منتشر شده است.
پنجشنبه 19 فروردین 400