بازگشت عالم و آدم به سوی اوستnnدر پی درگذشت مادر عزیز و نازنینم سیده خدیجه هاشمی (یوسفی) با مهر و محبت بسیاری از دوستان و یاران دو و نزدیک مواجه شدم. این پرشماران از سراسر جهان و بیشتر از داخل کشور با ارسال پیام های خصوصی و عمومی و از جمله با انتشار اطلاعیه هایی، با بیانی آکنده از مهر و صمیمیت، واقعه تلخ مرگ مادر چشم انتظار را به من و خانواده تسلیت گفته و از این طریق ابراز همدردی کرده اند.nاینک من، که جز کلمات زبانی برای تشکر ندارم، به سهم خودم و به نیابت از عموم اعضای خانواده از تمامی افراد و شخصیت های فرهنگی و فکری و اهل اندیشه و قلم و رسانه از طیف های متنوع اجتماعی و سیاسی و نیز از نهادهای فرهنگی و مطبوعاتی از طیف های مختلف، که به صورت شخصی و یا با انتشار اطلاعیه و یا نوشتارهایی، درگذشت مادر را تسلیت گفته اند، صمیمانه سپاسگزارم.nچنین محبت ها و همدردی هایی، در این فضای تب آلود و در روزگار صعب مستصعب به ویژه در غربت نشینی، بی گمان موجب دلگرمی است و در حد خود از رنج دوری از وطن و خانواده و یاران و از غربت عام می کاهد. در برابر این همه محبت و همدردی سر تعظیم فرود می آورم و برای عموم دوستان و یاران با مهر و صفا تندرستی و موفقیت در تمامی عرصه های زندگی آرزو می کنم. از اعضای بیت مردمی زنده یاد آیت الله منتظری، علما، روشنفکران، دانشگاهیان، فعالان سیاسی و مدنی و تمام یاران دور و نزدیک سپاسگزارم و از این که در این وجیزه امکان نام بردن از یکایک این بزرگان و یاران نیست، پوزش می خواهم. نام بزرگ و عزیز تمامی آنان در خاطره و ذاکره من و خانواده برای همیشه محفوظ خواهد بود. nهرچند نمی توان از این واقعیت تن زد که در برابر رنجی که هموطنان مان از بی کفایتی ها و بی تدبیری ها و ستم های حاکمان می برند و به طور خاص درگیر رنج مضاعف و خطرناک کرونا هستند و هر لحظه عزیزی از دست می رود، رنج های فردی ناچیز است و غیر قابل اعتنا. «آسمان را حق بود گر خون ببارد بر زمین»!nnچهارشنبه 20 مرداد 1400 (11 آگوست 2021)nبن – آلمانnحسن یوسفی اشکوری n
گفتگویی که گویی دو طرف حرف هم را نمی شنوند!
داستان تحمیل حجاب اجباری در جمهوری اسلامی دیرینه سال است و به ماه های اول عمر جمهوری اسلامی باز می گردد. نخستین کسی که این