اشاره: این متن در پاسخ یک پرسش خبرنگار سایت ملی-مذهبی شفاهی گفته و بعد به وسیله خبرنگار مکتوب شده است.nآنچه مسلم است این است که آقای روحانی بر حسب شعارهایی که در دوره انتخابات داده و وعده هایی که به طور مستقیم یا غیرمستقیم برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری و پس از آن مطرح کرده موظف است که سیاست داخلی را هم در جهت همان اهدافی که مطرح کرده پیش ببرد، همان گونه که موظف و متعهد است که برنامه هایش را در سیاست خارجی پیش ببرد. ایشان در طول دوره انتخابات وعدههایی که داده بود شامل هم گشایش فرهنگی و هم گشایش سیاسی و هم بهبود روابط خارجی و به طور خاص حل مسئله هسته ای بود. در داخل هم در پی کاستن از تحریم ها، حل مشکلات اقتصادی را وعده می داد.اینها مجموعا چند محوری بوده که ایشان هم پیش از انتخابات و هم پس از آن مطرح کرده و هنوز هم البته آنجایی که مورد سوال واقع می شود باز هم روی همان محورها تکیه می کند.nوقتی به کارنامه آقای روحانی نگاه میکنیم می بینیم در رابطه با سیاست خارجی جدی بوده و موفقیتهای نسبی هم به دست آورده. هم در ارتباط با مسئله هسته ای و به طور کلی در ارتباط با اروپا و حتی در نزدیک شدن با آمریکا و آب شدن یخ های سرد و صلب ۳۰-۳۵ ساله بین ایران و آمریکا.nتا اینجا به نظر می رسد که ایشان کارنامه موفقی دارد و قابل تایید است. اما در ارتباط با داخل واقعیت امر این است که پیچیده تر از سیاست خارجی است و مشکلات و موانع جدی هم وجود دارد که قابل فهم و قابل درک است. بنابراین از آقای روحانی انتظار معجزه نمی توان داشت؛ هم در ارتباط با گشایش سیاسی و هم فرهنگی.nدر ارتباط با کارنامه آقای روحانی می توان گفت در ارتباط با مسائل فرهنگی، کار قابل ذکری صورت نگرفته اما باز می توان گفت که اندک گشایشی به وجود آمده بخصوص در همان اوایل که خانه سینما باز شد و یا گفته شد روزنامه هم میهن و روزنامه نشاط منتشر می شوند روزنه امیدی باز شد اما تاکنون در آن زمینه هم کارنامه قابل دفاعی ندارد.بویژه آنکه سرکوب مطبوعات هم به شکلی ادامه پیدا کرد. علاوه بر آن که آن دو روزنامه منتشر نشد، روزنامه بهار نیز توقیف و نویسنده یک مقاله صرفا به خاطر ابراز عقیده زندانی شد.nاما در عرصه سیاسی آقای روحانی هیچ دستاوردی نداشته و گام مثبتی برداشته نشده است. فعلا نمی خواهم حدس و گمان بزنم که چرا چنین شده ؛ اما به هر حال وعده ها انجام نشده است.n سیاست داخلی و خارجی با هم مرتبط هستند و این طور نیست که فضای باز در روابط خارجی بوجود آید اما در فضای داخلی بوجود نیاید یا برعکس. بنابراین اینها با هم مرتبطند یا به تعبیر دیگر رابطه دیالکتیکی بین شان هست.n در مجموع می توانم این نتیجه را بگیرم که اگر آقای روحانی در سیاست داخلی بخواهد موفق شود و اگر بخواهد فضای سیاسی باز در داخل به وجود آید تا در جبهه خارجی هم موفق بشود باید بتواند این گره کور را به شکلی باز کند. یعنی حصر از رهبران جنبش سبز برداشته شود و زندانیان سیاسی هم به تدریج آزاد شوند.nتا جایی که من می فهمم و شواهد و قرائن هم نشان می دهد آقای روحانی و دولت ایشان در این زمینه علاقه مند است و ظاهرا دنبال این قضیه هم هست. تا جایی هم که شنیده ایم اقدامات و رای زنی هایی هم صورت گرفته اما تاکنون موفق نبوده است.nتصور من این است که دولت آقای روحانی تا اینجا این امر را خیلی جدی نگرفته و در زمینه و مسئله حصر کوتاه آمده و باید جدی تر از این برخورد کند. این کوتاه آمدن یا به این دلیل است که اولویت ایشان در سیاست خارجی و بعد حل مسائل اقتصادی است یا به دلیل ناتوانی در برابر نهادهای قدرت یا به طور خاص مخالفت صریح و روشن رهبر جمهوری اسلامی است.nبه هر دلیل به نظر می آید که در این زمینه تلاش و کوشش کافی صورت نگرفته و آقای روحانی باید بداند که تا زمانی که رفع حصر صورت نگیرد و این مشکل و معضل حل نشود حتی در جبهه خارجی هم از پشتوانه محکم و استواری برخوردار نیست. در داخل هم اگر این حصر تا ماه های آینده برداشته نشود و اوضاع سیاسی و فرهنگی جامعه به قدر قابل قبولی تغییر نکند امیدهایی که به آقای روحانی بسته شده و به دنبال آن پایگاه اجتماعی ایشان که جنبش سبز و اصلاح طلبان است به شدت تضعیف خواهد شد و ممکن است بعد از یک سال یا یک سال و نیم آینده آقای روحانی از این طرف رانده و از آن طرف مانده باشد. یعنی پایگاه اجتماعی اش را که از دست داد حمله و تهاجم اصولگرایان تندرو بیشتر خواهد شد . بدین ترتب آقای روحانی ضعیف شده را به راحتی می توان کنار گذاشت یا در همان سطح تدارکچی که یک زمانی گفته می شد باقی خواهد ماند.n سایت ملی – مذهبی محلی برای بیان دیدگاه های گوناگون است.nn nnn n n
گفتگویی که گویی دو طرف حرف هم را نمی شنوند!
داستان تحمیل حجاب اجباری در جمهوری اسلامی دیرینه سال است و به ماه های اول عمر جمهوری اسلامی باز می گردد. نخستین کسی که این