پاسخ هایی برای اندیشیدن 23- حرمت شرابخواری

با سلام و تحیت

 

تاآنجا که بنده فهمیدهام در قرا ن برای عدم استفاده از چند نوع گوشت و خون و مردار  از کلمه حرم استفاده شده است ولی در مورد خمر از کلمه اجتناب

 

آیا این کلمه بیانگیر عدم تحریم و نهی شدید خمر (شراب انگور

 

است؟

 

 .آیا سایر مشروبات الکی مانند آب جو را قران حلا ل دانسته است؟

 

با تشکر

 

 

 

 

با عرض سلام

 

همان گونه که گفته اید در قرآن از واژه «حرام» در مورد شراب و خمر استفاده نشده و فقط گفته شده از گناهان است و از آن اجتناب کنید اما اگر مراحل تدریجی نهی از شرب خمر را در قرآن ملاحظه کنیم احتمالا بدین گزاره معترف خواهیم شد که شرب خمر در حد تحریم است و عدم استفاده از واژه تحریم در باره آن چیزی از مذموم بودنش نمی کاهد. در عین حال در این میانه سه نکته هست. یکی این که برخی از این عدم استفاده از واژه حرام چنین نتیجه گرفته اند که شرب خمر در قرآن و اسلام گرچه مذموم است اما حرام نیست و روشن است که بین این دو  تفاوت اساسی وجود دارد. دوم این که حرمت شراب به مسکر بودن آن است و از این رو در صورت ایجاد مستی حرام و یا مذموم است و گر نه در حد عدم مستی اشکالی ندارد. نکته سوم این که قرآن در باره شراب سخن گفته و این نوعی خاص از مشروبات الکلی و با مایعات مست کننده است و لذا تحریم و یا نهی قرآنی شامل انواع دیگر (مانند آبجو و عرق و . ..) نمی شود. گرچه در این سه مورد نیاز به تحقیق علمی و اجتهاد فقهی است اما قابل توجه اند و جای تأمل دارند ولی من به توان یک نظر شخصی  فعلا به صورت خام می توانم بگویم که اگر ملاک تحریم و یا نهی از شرب خمر مسکر بودن باشد، طبعا بر وفق قاعدة «کل مسکر حرام» هر نوشابه الکلی به دلیل مست کنندگی نهی شده اند اما به نظر می رسد که تحریم و نهی با قید مسکر بودن بالفعل است نه وجود خصلت ذاتی مست کنندگی و آیات قرآن و به ویژه سیر تحولی آن نشان می دهد که همین نظر درست است و منطبق با انگیزه و فلسفه نهی و نقد شرب خمر.

 

ضمنا محض اطلاع شما مقاله ای که چندی پیش در سایت رادیو زمانه در همین زمینه منتشر شد را برای شما ارسال می کنم. موفق باشید

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Share:

More Posts

Send Us A Message