برگی از دفتر ایام-ایکاش وطن جای ماندن بود

برگی از دفتر ایام-ایکاش وطن جای ماندن بودnnاشاره: متن زیر اخیرا در یکی از نشریات دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف منتشر شده و دوستی از سر مهر برای من ایمیل کرده و من هم دریغم آمد که شما هم از آن بی بهره بمانید. این چند کلمه خود به روشنی گویای همه چیز است. پس بخوانید و بارها بخوانید.nnnn«نقطه سر خط»nnآنها که می‌روند وطن‌فروش نیستند. nnآن‌هایی که می‌مانند عقب مانده نیستند. nnآن‌هایی که می‌روند، نمی‌روند آن طرف که مشروب بخورند. nnآنهایی که می‌مانند، نمانده‌اند که دینشان را حفظ کنند. nnهمه‌ی آنهایی که می‌روند سبز نیستند. nnهمه ی آن‌هایی که می‌مانند پرچم به دست ندارند. nnآن‌هایی که می‌روند، یک ماه مانده به رفتنشان غمگین می‌شوند. یک هفته مانده می‌گریند و یک روز مانده به این فکر می کنند که ای کاش وطن جایی برای ماندن بود. و آن‌هایی که می‌مانند، می مانند تا شاید روزی وطن را جایی برای ماندن کنند!!! n

Share:

More Posts

مردمانی مظلوم!

اول بگویم من از استفاده از واژه «مظلوم» به جد ابا دارم و دیری است که معمولا از آن استفاده نمی کنم. زیرا این واژه

سلام بر وجدان های بیدار

آنچه در این روزها و هفته ها و ماه های اخیر موجب بقای امید و حداقل موجب تسلی خاطر است گسترش مخالفت ها و تعمیق

Send Us A Message