مصاحبه با رادیو فرانسه: طنز و کارتون: شوخی، توهین، کفر

کاریکاتور (کارتون)، گونه ای از هنر طراحی و نقاشی مانند طنز، زبانی است برای انعکاس مسائل اجتماعی، سیاسی، اقتصادی … جامعه، که برخی از کارتونیستها و طنزپردازان، سعی دارند تا بسیاری از مشکلات و کمبودهای اجتماعی را در این قالب هنری و ادبی منعکس نمایند.nnزبان طنز و کارتون می تواند زمینه تفکر نسبت به معضلات و مشکلات موجود در جامعه را در مخاطب فراهم آورد و طنزنویسان یا کارتونیستها می توانند با شوخی کردن با مشکلات اجتماعی به تخلیه روانی جامعه کمک نمایند.nnزبان طنز و کارتون، زمانی که به درستی و بطور صحیح رشد می یابد، فضا را به سمت تلطیف جامعه همراه با شوخی و خنده پیش می برد اما برداشت از زبان طنز در جوامع مختلف همیشه به شوخی و خنده خلاصه نمی شود و در برخی از جوامع از طنز یا کارتون، معنای “تمسخر”، “تحقیر”، “توهین” یا حتی “کفر” برداشت می شود.nnواکنشهای انتقادی از چاپ دوباره تصویر “محمد” پیامبر اسلام در چند کشور شرقی و اسلامی جهان و نسبت دادن آن به توهین و کفر این پرسش را متصور می سازد که در جوامع مختلف، چه تفاوتي است ميان برداشت از مفهوم طنز با آنچه كه يك طنزپرداز يا كاريكاتوريست تلاش دارد عرضه نمايد؟nnاگر هدف از طنز، اهانت به مقدسات و به ويژه در مورد اخير، اهانت به دين اسلام است، ايا انگونه كه برخي از افراطيون مذهبي باور دارند، نفوذ و رشد اسلام زمينه ساز اينگونه واكنشها شده است؟nnاین پرسشها و پرسشهائی در این راستا را با مهمانان این هفته میزگرد رادیوئی زمینه‌ها و زمانه ها، حسن یوسفی اشکوری، دین شناس و کاظم کردوانی جامعه شناس، هر دو مهمان ساکن آلمان مطرح می کنیم.nnکاظم کردوانی، جامعه شناس، بر این باور است که دنیای اسلام در وضعیت کنونی جهان، وارد یکی از حساس‌ترین مراحل زندگی خود شده است، جهانی که در روند مدرنیزاسیون قرار گرفته است و جهان اسلام نیز در این روند مدرنیزاسیون قرار گرفته است که در نتیجه آن با چالشهای فراوانی روبرو شده است که از جمله می توان به عقب افتادگیهای چند قرنی نسبت به روند سریع مدرنیزاسیون جهانی اشاره کرد.nnبرخي مدعيان دينداري، تمسخر (به گفته) آنها نسبت به ارزشهاي ديني را حربه فرهنگي “كافران” براي انحراف جوامع اسلامي مي دانند، بعبارتی تمسخر ارزشهاي ديني را يكي از اقدامات هنجارشكنانه دنياي غرب مي دانند.nnحسن یوسفی اشکوری، دین شناس می گوید فقهای دین اسلام، چنان بر وسعت دامنه فقه افزوده اند و به چنان قدرتی دست یافتند که خود را برای دخالت در تمامی امور دنیوی و اخروی، مادی، سیاسی و اخلاقی مردم مجاز می دانند امری که خود در تاریخ اسلام، نوظهور است.nnاین محقق امور دینی معتقد است بحث در خصوص طنز و شوخی به حوزه اخلاقی باز می گردد و در این حوزه است که می توان گفت آیا شوخی “مجاز” است یا خیر؛ امری که در درون اسلام نیز مجاز شمرده می شود و بنا بر احادیث اسلامی، شخص پیامبر اسلام نیز فردی شوخ طبع بوده است.nnفايل صوتي مصاحبه با راديو فرانسه:nn[Audio:2015-01-25.mp3]nnمأخذ:nhttp://www.persian.rfi.fr/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/20150125-%D8%B7%D9%86%D8%B2-%D9%88-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D9%88%D9%86-%D8%B4%D9%88%D8%AE%DB%8C%D8%8C-%D8%AA%D9%88%D9%87%DB%8C%D9%86%D8%8C-%DA%A9%D9%81%D8%B1n