هرچند به دلایلی از عنوان «شهید» و «شهادت» به ندرت استفاده می کنم و یکی از دلایل آن این است که در سالهای نه چندان کوتاه اخیر عناوین شریف چنان دچار دگردیسی و حتی تحریف لفظی و معنوی شده که در واقع کمتر واژه و اصطلاحی است که معنای واقعی و اصیل خود را حفظ کرده باشد. از ولایت و امامت بگیرید تا حزب الله و جندالله و شهید و شهادت. با این همه این روزها بارها ابیات مشهور بانو پروین اعتصامی را زیر لب زمزمه می کنم:
این دشت خوابگاه شهیدان است / فرصت شمار وقت تماشا را
انگیزه این یادداشت کوتاه عرض ادب و احترام است به ساحت عموم مردم ایران که در این وضعیت بسیار حساس و مهم و تعیین کننده کینه ها و نفرت ها و خشم های چه بسیار حق خود را فروخورده و در پای وطن و کشور و تمدن و فرهنگ دیرین خود اعم از ملی و دینی شان ایستادند و بدخواهان را ناامید کردند. در این میان ادای احترام می کنم به عموم قربانیان فاجعه حمله و تجاوز خارجی؛ حمله ای که یادآور جنگ احزاب در تاریخ اسلام عصر نبوی است، اعم از نظامیان و مدافعان مرزهای کشور و نیز به طور خاص مردمان بی گناه سراسر میهن مشترک ما ایرانیان که قربانی و جهل و جنایت و تجاوز شدند.
ایران زمین از دیرباز همواره در معرض جهل و گاه جور حاکمان و ناکارآمدی و غفلت آنان از یک سو و جنایت و تجاوزهای خارجی قرار داشته است از این رو با چنین وحشیگری ها و تجاوزهای ویرانگر ناآشنا نبوده و نیست. آخرین این سلسله تجاوزهای برآمده از جهل داخلی و توحش و قساوت خارجی، تجاوز آشکار صدام حسین رهبر وقت عراق در شهریور 1359 است که حداقل بخش قابل توجهی از ایرانیان آن را به یاد دارند.
گفتن ندارد مردم و کشور و حتی نظام حاکم، با هر ماهیتی و با هر ادعایی، به شدت آسیب دیده و می بینند. جنگ در هر شکل و سطحش کشتار است و ویرانگری و آسیب های مادی و معنوی. هنوز از ضایعات و پیامدهای جنگ هشت ساله رها نشده ایم. یادمان هست به کنایه گفته می شد: «حسین صافکار»! اشارتی بود به دوران موشک پراکنی و بمباران تهران و نواحی جنوبی ایران. اکنون همان خاطرات در خاطره ها زنده شده است. اما آیا این همه ضایعه و تجربه درس عبرتی خواهد شد برای حاکمان و از جهتی برای مردمان؟
هرچند پروین در ادامه به درستی تأکید کرده است:
دور است کاروان سحر اینجا / شمعی بباید این شب یلدا را
دریغ که تا این لحظه نشانی از وجود شمعی در این شب یلدا مشاهده نمی شود.
در هرحال به خانواده های ضایعه دیده تسلیت می گویم.
خداوند ایران و ایرانی را از شر اشرار در امان نگهدارد.
جمعه 6 تیر 1404