پاسخ هایی برای اندیشیدن 102- پاسخی به یک کامنت در مقاله درنگی در فعالیت سیاسی عایشه

اشاره: متن زیر یک کامنت در پای مقاله درنگی در فعالیت سیاسی عایشه در زیتون و پاسخ من بر آن است که عینا بازنشر می شود.nnعلی تبریزیnگفت:nخرداد ۱۳, ۱۳۹۶ در ۲:۲۹ ب٫ظnاینهمه حرف زدید، یک کمی هم تقبیح می کردید که عایشه بر تجسم حق و حقیقت، علی ع، امیر مومنان، شمشیر کشید.nمردی و زنی به کنار. اصل را رها کرده و به فرع چسبیده اید؟ به سخنرانی فاطمه زهرا، دخت گرامی پیامبر در دفاع از علی مظلوم بپردازید، بهتر نیست؟؟nnnیوسفی اشکوریnگفت:nخرداد ۱۴, ۱۳۹۶ در ۱۰:۲۲ ق٫ظnبا سلام به جناب علی تیریزیnدوست گرامی! مثل این که از یاد برده اید که اولا- انگیزه نگارش این جستارها، طرح موضوعات چالش برانگیز تاریخ هفتاد سال اسلام است نه هر موضوع معمولی دیگر. ثانیا- بنا ندارم (مانند بسیاری دیگر) در مباحث دوغ و دوشاب را با هم بیامیزم و به هر موضوعی ولو بی ربط بپردازم، این دیگر تاریخ نگاری نیست جنگ است. آخر موضوع شمشیر کشیدن عایشه بر علی چه ربطی دارد به عنوان مقاله؟ مگر قرار بوده به هر موضوعی (ولو در جای خود درست) در یک مقاله بپردازم؟ دفاع فاطمه از همسرش علی چه ربطی دارد به داستان علی و عایشه و جمل؟ ثالثا- و از قضا در پانوشت آخر (البته به مناسبت و نه بی ربط) به محکومیت عایشه در جمل و آن هم از قول اهل سنت اشارت رفته است. رابعا- ظاهرا جناب تبریزی بین ادبیات تاریخی و علمی با ادبیات کلامی و اعتقادی فرق نمی نهد و گرنه باید بداند دیو و دلبر در تاریخ نگاری بی معنی است و یا کسی را «تجسد حق و حقیقت» دانستن و یا «مظلوم» خطاب کردن در شأن ادبیات تاریخ نگارانه نیست.برای مورخ هیچ فردی از پیش نه مقدس است و نه نامقدس و اصولا اتصاف افراد به چنین صفاتی در ادبیات مورخانه و بی طرفانه راه ندارد.nاشکوری