پیام تسلیت جمعی از روشنفکران مذهبی و فعالان ملی و سیاسی به مناسبت درگذشت مهندس مصطفی کتیرایی

همه از اوییم و به سوی او باز می گردیم
خبر درگذشت مهندس مصطفی کتیرایی موجب تأسف و تأثر گردید.
کتیرایی در عمر نسبتا دراز خود پاک زیست و با عالم و آدم با صلح و مدارا سلوک کرد. او مرد دیانت بود اما دینداری اش آگاهانه و عالمانه بود. مرد علم و دانشگاه بود اما اخلاق و امانت در زیست علمی و شغلی اش معیار و ملاک شمرده می شد. با سیاست نیز بی ارتباط نبود اما سیاست ورزی اش بر بنیاد اخلاق و دیانت استوار بود و هدفی جز مقابله با ستم و تبعیض و اجرای عدالت نداشت. اگر به عضویت شورای انقلاب در آمد و اندکی بعد به عضویت کابینه دولت موقت برگزیده شد، هدفی جز این نداشت که به پیشبرد بهتر امور یاری رساند و گره ای از کار مردم و انقلاب و نظام برآمده از انقلاب بگشاید. او هرگز انقلابی نبود اما اصلاح طلبی اخلاقی و با اصول و استوار در هدف و خدمتگذار شمرده می شد. آرام بود و بی ادعا. دقیق بود و نکته سنج.
مهندس کتیرایی از آموختگان مکتب فکری و سیاسی مهندس بازرگان، دکتر سحابی و آیت الله طالقانی بود. او به معنای دقیق هم ملی به معنای باورمند به حاکمیت ملت بود و هم مذهبی به معنای نواندیشانه و غیر خرافی آن. از بنیادگذاران «انجمن اسلامی مهندسین» در سال ۱۳۳۶ و مدیر موفق هنرستان کارآموز بود. او تا آخرین لحظات زندگی از تکاپوهای فکری و اجتماعی و مردمی و به ویژه فعالیت در انجمن اسلامی مهندسین باز نایستاد.
درگذشت مهندس مصطفی کتیرایی را به خانوده معزز کتیرایی و به دوستان و یاران و همفکران او تعزیت و تسلیت می گوییم. برای آن زنده یاد رحمت و غفران الهی و برای بازماندگان شکیبایی و پاداش اخروی مسئلت می نماییم.
محمد ابراهیم زاده، مهدی امین زاده، عبدالعلی بازرگان، فرزانه بذرپور، حمید بهشتی، منصور بیات زاده، عبدالرضا تاجیک، رضا حاجی، فاطمه حقیقت جو، تقی رحمانی، عبدالکریم سروش، محمدجواد سلیمان پور، محمد صابر، محمد صلواتی، رضا علیجانی، حسن فرشتیان، مرتضی کاظمیان، هادی کحال زاده، علی مزروعی، مهدی مسکین، فهیمه ملتی، مهدی ممکن، مجتبی نجفی، مهدی نوربخش، صدیقه وسمقی، احمد هادوی، حسن یوسفی اشکوری.