اشاره: در میان انبوه اخبار بد و آزا دهنده از وطن بلازده ما، بالاخره این هفته خبری خوش رسید و خوشی و حلاوت آن کام همة ایرانیان در اقصی نقاط جهان را شیرین کرد. خبر دریافت اسکار به یک فیلم و یک فیلم ساز ایرانی: فیلم «جدایی نادر از سیمین» به کارگردانی اصغر فرهادی. این نخستین جایزه مهم و اثرگذار اسکار به یک فیلم ایرانی است و چنان مهم که حتی حکومتگران ضد اندیشه و هنر ایرانی، یعنی همان کسانی که هنگام تهیه فیلم مدتی مانع ساختن آن شدند و بعدها نیز تلاش فروان کردند تا به جشنو اره های بین المللی از جمله اسکار نرود، اکنون ناگزیر شده اند، ولو با مدحی بدتر از ذم، از آن تجلیل کنند. اما نکته این است که فرهادی در هنگام دریافت جایزه چند جمله ای سخن گفت که به راستی مصداق آن ضرب المثل مشهور ایرانی است: «کم گوی و گزیده گوی چون در». به ویژه وی روی پدیدة زشت سیاسی دیدن همه چیز از و جمله هنر در ذهن و زبان مسئولان جمهوری اسلامی است که به واقع همه چیز را به ابتذال کشیده است. نمونه اش دروغها و تحریفهای آشکار جملات کوتاه و پر مغز فرهادی در رسانه های دولتی و امنیتی است که همه کم و بیش از آن آگاهند. فرهادی نشان داد که یک روشنفکر آگاه و با فرهنگ و متعهد ایرانی است.
ضمن خرسندی و سربلندی از این رخداد فرهنگی مهم و تبریک به فرهادی عزیز و هرمندان هنرآفرین فیلم جدایی، سخنان ایشان را در اینجا عینا می آورم:
اصغر فرهادی: ایرانیان بسیارى در سرتاسر جهان در حال تماشاى این لحظه‌اند. و گمان دارم خوشحال‌اند. نه فقط به خاطر یک جایزه‌ى مهم یا یک فیلم یا یک فیلمساز. آن‌ها خوشحال‌اند چون در روزهایى که سخن از جنگ، تهدید، و خشونت میان سیاستمداران در تبادل است نام کشورشان ایران از دریچه‌ى باشکوه فرهنگ به زبان مى‌آید.
فرهنگى غنى و کهن که زیرگرد و غبار سیاست پنهان مانده. من با افتخار این جایزه را به مردم سرزمینم تقدیم مى‌کنم. مردمى که به همه‌ى فرهنگها و تمدن‌ها احترام مى‌گذارند و از دشمنى کردن و کینه ورزیدن بیزارند